Vrijdag 14 augustus Schoorl. Winkel 20 km

Heb jij het nog horen onweren vraagt Marian. Onweer zeg ik, ik heb een klap gehoord en daarna niets meer. Ook geen regen vraagt ze, nee hoor zeg ik. Het heeft gespoeld en vreselijk geonweerd. Nou ik was in dromenland en ik had mooi weer. Het is kwart over negen , en verlaten de camping . We lopen richting Schoorldam. Bij Schoorldam staat de brug omhoog voor wat onderhoudswerkzaamheden, maar al snel gaat de brug naar beneden. Als we in Warmenhuizen aankomen, zien we mensen bezig met het opbouwen van de kermisattracties. Bij de snackbar gaan we koffie drinken en een broodje eten. Daarna vervolgen wij onze weg naar Tuitjenhorn. We lopen hier door de nieuwbouw naar Kerkbuurt. Daarna via Zijdewind naar Winkel. Onderweg krijg ik wel wat kriebels in mijn buik. Het is allemaal zo dubbel. Graag wil ik naar huis, maar ook wil ik nog wel rond zwerven. Deze twee dagen met Marian is heel mooi maar ook emotioneel. Twee dagen weer aan elkaar wennen , het is net alsof ik opnieuw verkering heb. Vlak voor Winkel stoppen we. Ik vond het heel leuk dat Marian mij kwam verrassen, maar ik had Marian willen verrassen. In Amsterdam had ik een bzzrd en snor gekocht wilde ik vermomd thuis komen. Nou, dan nu maar voor de kinderen en kleinkinderen.et baard en siroop ik door richting de Bosstraat en ga zo richting huis . Marian loopt via de hoge brug naar huis waar de kleinkinderen staan te wachten op opa. Ze zien alleen oma aan komen lopen. Opa gaat nog een rondje zegt oma, maar opa komt van de andere kant. Ga maar naar de hoek van de straat . Als de kleinkinderen mij zien kijken ze eerst vreemd op. Dan zegt Floor hè opa dat is een neppert. Ik krijg een knuffel van Floor, Lars en Iza. Van Iza krijg ik een bos bloemen en een zoen. Sinterklaas heeft ook een baard maar díe komt tot hier zegt Iza, en ze wijst met haar hand tot halverwege haar borst. Ik moest lachen en zei dat de baard van Sinterklaas wit is. Als ik de straat in loop zie ik dat de hele buurt de vlag heeft opgehangen. Een aantal buren staan op mij wachten, en schudden mij de hand. Welkom thuis hangt er boven de deur. Mijn jongste dochter Yvonne heeft dat opgehangen en het huis versierd. Ook heeft zij gezorgd dat er koffie is met wat lekkers. Wat een lieverd.

Donderdag 13 augustus Limmen Schoorl 25 km

Nog twee dagen dan ben ik thuis. Rond zes uur kom ik uit mijn mandje. Zelf heb ik niet zo goed geslapen. Te veel emoties, omdat Marian mij gisteravond verraste. Nu laat ik Marian lekker slapen. Zelf ben ik mijn blog aan het bijwerken. Om half negen komt ook Marian uit haar slaapzak gekropen. Het is half elf voor we de camping verlaten en samen richting Egmond Binnen lopen. Het is goed weer om te lopen, alhoewel het wel steeds warmer wordt. In Egmond Binnen hébben we koffie gedronken en een broodje gegeten. Daarna zouden we naar Bergen gaan, maar we lopen naar Egmond aan Zee. Dan eerst maar een ijsje kopen, ook heel lekker hoor. Over het strand zijn we naar Bergen aan Zee gelopen. Dat is zwaar lopen met de wheely achter me aan. Omdat het mooi weer is, is het ook aardig druk op het strand. Bij Bergen aan Zee gaan we de duinen beklimmen om op verharde ondergrond te komen. Ploeterend door het rulle zand na een paar keer rusten komen we boven op de duinen. Eenmaal op de betonplaten díe ook vrij steil omhoog gaan komen we aan op de weg. Dan vervolgen wij de weg via de Eeuwigelaan naar Bergen. Hier hebben we eerst maar een welverdiend biertje genuttigd. Het is al niet zo vroeg meer , dus heb ik de camping in Schoorl gebeld of er nog plaats is voor een klein tentje en twee personen voor een nacht. Geen probleem zegt de stem aan de andere kant van de lijn. O k zeg ik, met een uurtje zijn we er. Samen de tent opzetten , en de spullen er in. Elks een grote maaltijdsalade en een beetje patat hebben we gehaald in het restaurant. Dit hebben we op een picknick bank die voor onze tent staat opgegeten. Daarna heb ik de wheely ingepakt voor de regen die vannacht zou komen. Rond half elf kruipen we in ons mandje. We zijn allebei moe na zo'n stevige strandwandeling. Rond elf uur begint het te onweren. De eerste klap heb ik gehoord, maar wat er daarna kwam weet ik niet, ik leg heel diep na te denken. Morgen de laatste twintig kilometer, dan is deze zwerver weer thuis.

Woensdag 12 augustus Zaandam Limmen. 23 km

Om half acht klopt Bouke op de deur, hij wilde afscheid nemen van zijn gast om daarna naar zijn werk te gaan. Na een lekker ontbijt neem ik ook afscheid van Barbara. Zij heeft een paar pagina's van mijn blog gelezen. Ze zei je wordt wel nieuwsgierig. Ik loop richting de Zaanse Schans. Als ik daar rond tien uur ben is het al vreselijk druk. De bussen die daar staan heb ik niet geteld, maar als ik zeg er staan er twintig dan overdrijf ik niet. Door de polder loop ik naar Krommenie over de dijk. Bijna aan het einde van de dijk staat een mannetje bij het hek en zegt , dat ziet er goed uit zo'n karretje. Waar ik naar toe ga vraagt de man. Ik ben onderweg naar huis en ik laat mijn route zien. Hij roept zijn vrouw en zegt , deze man komt effies uit Praag vandaan lopen. Wilt u koffie. Nou dat sla ik niet af. We praten wat over mijn tocht, maar de man vertelt ook over zijn sport activiteiten. Intussen zet zullen vrouw een grote beker koffie voor me neer met een flink stuk heerlijke appeltaart.Vroeger was hij amateur wielrenner. In de tijd van Pink en Hans Tesselaar, Timo Tabak , Ted Rood en ga zo maar door. Als hij verhalen verteld uit die tijd krijgt ie lichtjes in zijn ogen. De man glundert er van. Leuke verhalen. Alleen ik weet niet hoe deze man heet, dat is eigenlijk wel jammer. Ik loop verder de dijk af richting Wormerveer. Door de polder loop ik nog een stukje tot net voorbij Krommenie.  Hier nr een bunker van de stelling van Amsterdam. Dan kom ik op de provinciale weg waar ik langs loop naar Uitgeest. Dit heb ik gedaan omdat ik niet weet aan welke kant de huizen telling begint, is het vanaf Heiloo of vanaf Uitgeest. Ik wil naar een boerencamping in Limmen. Als ik deze camping " de Wesrer" op loop bel ik aan bij de voordeur, en een man doet open. Deze man verwijst me naar zijn vrouw die op het terrein moet zijn. Die heb ik snel gevonden. Of ze nog plaats heeft voor een tent voor een nacht. Ben je wel eens weggestuurd zegt ze nadat ze gezegd heeft dat er wel plaats is. Nee zeg ik dat zou nu de eerste keer zijn. Rond half vier krijg een sms'je van Marian, dat ze vanavond wat eerder belt want ze heeft het nogal druk . Rond zeven uur wordt ik uitgenodigd voor de koffie bij mensen die gehoord hadden ik al een hele lange tocht heb gemaakt. Maar ik zit nog te eten. Nou straks dan om een uur of acht. Is goed zeg ik. Heb ik net mijn koffie op, gaat mijn telefoon. Marian. Hoi zegt ze, kijk eens naar het pad. Eerst begrijp ik het niet. Goed kijken, zegt  ze. Ik loop naar het pad en er komen enkele traantjes, daar komt Marian. We omhelzen elkaar en er komen nog meer tranen. De laatste twee etappes wil ik met je meelopen, zegt ze.  Van tevoren had ze de boerin al geïnformeerd, maar die hield zich vanmiddag van de domme. Nou dan moet de Wheelie vannacht maar buiten slapen en Marian binnen. Dit is wel een hele grote verrassing voor mij. Ik vind het fijn, heel leuk, maar erg emotioneel.

Dinsdag. 11 augustus. Amsterdam Zuidoost. Zaandam. 23 km

Om half vijf word ik wakker, dat is te vroeg. Nog maar een keer omdraaien en dan is het half acht. Dat is een betere tijd alhoewel het nog vroeg is. Ik moet er nog steeds aan wennen dat er geen bergen op mijn pad zijn. Daar moet ik mijn tijd op aanpassen. Alhoewel dit vlakke land wel makkelijker loopt. Zolang ik niet door de stad moet, want dat schiet niet op met al die stoplichten. Ik neem afscheid van Angelique en ga met de lift naar beneden. Als ik linksaf ga, staat Angelique te zwaaien op haar balkon. Eerst loop ik richting Amstelstation. Dan via het Waterloopplein over de markt. Daarna over de wallen langs een aantal grote mensen speelgoedwinkels. Het levend speelgoed is nog niet echt aanwezig, hier en daar een. Zo loop ik naar het centraal station. Met de veerpont ga ik naar de overkant van het IJ en stap er vanaf bij het vroegere NDSM terrein. Voor dat ik het veerpont op stap wordt ik aangesproken door een dame op leeftijd. Wat handig zo'n karretje, heb je dat zelf gemaakt, vraagt de dame met een Amsterdams accent. Nee antwoord ik,  dit kan je zo kopen. Zo te zien heb je al een aardig stukkie gelopen gaat ze verder terwijl we de veerpont oplopen. Ja zeg ik, ik denk dat ik er bijna 1800 kilometer heb opzitten. Allemachtig zegt ze, waar kom je dan in hemelsnaam vandaan dan. Uit Praag is mijn antwoord, en ik laat mijn route zien. Als ik aan de overkant ben start ik wheely, geef gas en loop naar Zaandam . De routeplanner stuurt me over de snelweg. Dat heb ik maar niet gedaan en heb zelf maar een route verzonnen. Even aan een paar mensen vragen dan komt het vanzelf goed. Mijn overnachtingsadres is bij familie Lanstra in Zaandam van Vrienden op de fiets waar ik hartelijk wordt ontvangen. Hier overnacht ik in een huisje met alles erop en er aan. Ook heb ik hier warm gegeten tegen een gering bedrag. Moeder en dochter hebben een Mexicaanse maaltijd bereid. Ik heb heerlijk gegeten. Na het eten krijg ik koffie. Nu wordt mij gevraagd of ik kan 31tigen en of ik wil meedoen. Dat heb ik gedaan, het was erg gezellig.

Maandag 10 augustus Amsterdam Zuidoost. Rustdag

Ik logeer bij een zus van een buurvrouw uit Winkel. Om acht uur kom ik uit mijn mandje. Heel lekker geslapen heb ik, alhoewel ik om half vijf wakker werd. Eerst een ontbijt met een koppie thee. Daarna heb ik de boel afgewassen en opgeruimd. Tegen half twaalf zijn we naar het centrum van Amsterdam gegaan. We hebben niet echt dingen bekeken, maar gewoon wat door de stad gelopen. Ergens een terrasje pikken, dat is altijd leuk om dan mensen te bekijken. Rond drie uur gaan we weer huiswaarts. Hier heb ik nog wat kleine klusjes gedaan. Verder hebben we wat gebabbeld over koetjes en kalfjes. Ik vind het heel gezellig dat ik hier mag overnachten, maar morgen ga ik echt weer verder.  Wordt vervolgd.

Zondag 9 augustus Baambrugge. Amsterdam Zuidoost 9 km,

De camping die ik verlaat ligt aan rivier de Angstel. Dit is een klein riviertje die van Mijnden naar het Abcoudermeer gaat. Rond negen uur ben ik vertrek klaar, maar ik zie geen poppentheater speelster, die ligt nog op een oor, helaas. Ik loop richting Abcoude. Na een paar honderd meter moet ik wachten op koeien die de weg oversteken. Als ik in het pittoreske Abcoude ben stop ik bij een café en bestel een kop koffie, anders ben ik veel te vroeg bij mijn overnachtingsadres. Het oude Abcoude is best wel een leuk stadje om doorheen te wandelen. De weg naar Amsterdam Zuidoost ga ik over een fietspad waar veel groen is en water. Veel vogels zoals de fuut, eenden en wsterhoentjes zwemmen hier tussen de waterplanten door. Rond elf uur ben ik op het adres en word ik hartelijk ontvangen.

Zaterdag 8 augustus Woerden. Baambrugge 25 km

Een paar straatjes door Woerden lopen dan ben ik in de polder. Van Woerden naar Kamerik is bijna een lange rechte weg. In de sloten zijn veel waterlelies. Sommige stukken zijn helemaal dicht gegroeid. Mussen, Groenlingen,spreeuwen kastjes, kraaien en fuuten tjilpen wat af in de weide. Zwanen waken over hun jonge. Soms als ik langs ze loop beginnen ze te blazen. Dat is hun verdedigings methode. Ik loop door naar Kanis. Dit is ook zo'n turfstekers plaatsje. Wel leuk. Langs deze weg zijn een aantal bomen omgewaaid, die langs de weg stonden en nu in het water liggen. Een boom heeft zelfs een paar meter berm mee genomen. Ook op deze etappe wordt ik regelmatig aangesproken, ik vind dat wel leuk. Zo zie je maar als je alleen loopt ben je toch niet alleen. In Vinkenveen moet ik nog even wat boodschappen doen. Daarna ga ik richting Baambrugge over de Zuwe. Aan de Zuwe staan prachtige villa's. De een nog mooier dan de ander. Op dit traject is de bebouwing schitterend. Mooie boerderijen en gerenoveerde huizen, ik heb er erg van genoten. Hele mooie fietsroutes zijn hier ook. Ongeveer drie kilometer voor het eindpunt komen twee fietsers mij achterop rijden en vragen of ik een biologische boerderij weet. De Engels sprekende man en vrouw moet ik helaas teleurstellen. Zelf ben ik op zoek naar een camping zeg ik tegen ze. Where are you from vraagt de man. Uit Nederland antwoord ik. Loop je een rondje Nederland. Nee, ik kom uit Praag vandaan lopen. Allways walk. Ja, is mijn antwoord. Oh no, zegt de vrouw met Aziatisch uiterlijk. You aarre my geheel, and good luck. Op de boerencamping staan een moeder en dochter naast me. Zij zijn op weg naar Utrecht op de fiets. De dochter woont in Utrecht, zij is fysiotherapeut. Een paar meter verder staat een vrouw met haar dochtertje uit Amsterdam. Deze vrouw is poppentheater speelster. Een leuk gesprek heb ik met haar gehad. Zij hoopt mij morgenochtend nog te kunnen uitzwaaien.

Vrijdag 7 augustus Schoonhoven Woerden 25 km

Net als iedere dag vertrek ik ook nu weer lekker vroeg. De berichten voor vandaag is warm weer. Dat is ook wel te merken want het is om zes uur al warm, vind ik. Eerst loop ik naar Polsbroek. Hier in deze omgeving is het hoofdzakelijk een veeteelt gebied. Koeien en wat varkens bedrijven. De varkensgriep ruik ik al van verre. Hier loop ik langs een boerderijwinkel waar men zuivel producten kan kopen. Aan het einde van Polsbroek ga ik op een bankje zitten en een broodje eten. Een vrouw op de fiets neemt ook plaats op de bank. Ja zegt ze, ik wacht hier op mijn zus, we gaan samen naar Utrecht. We hebben wat gebabbeld over mijn tocht, wat ze reuze interessant vind. Terwijl haar zus arriveert wijst ze me op een mooie route richting Woerden via Oudewater. Bijna aan het eind van Oudewater staan twee mannetjes op leeftijd te praten. Als ik passeer vraagt een van deze lolbroeken waar ik naar toe ga. Naar huis antwoord ik maar niet vandaag, nu ga ik n Woerden. Dan ben je wel laat zegt die man, hij pakt zijn fiets en lachend gaat ie weg. De andere man vraagt me het hemd van het lijf, hij heeft er veel bewondering voor. Ik zou graag nog een rondje op mijn brommertje door Nederland willen gaan, maar mijn vrouw vind dat niet goed. Deze man is 78. Vijf kilometer voorbij Oudewater ga ik koffie drinken. Hier vraag ik of ze de camping weten in Woerden. Dat wordt me uitgelegd . Verder raken we aan de praat over mijn voettocht. Of ik nog voor een goed doel loop. Wíe mij wil sponseren kan dat doen. Dan reken ik af met de stichtingDupla, die aan huifbedpaardrijden doet voor meervoudige gehandicapte. Nou dan sponser ik de koffie. Dat vind ik leuk zeg ik . Als ik in Woerden aankom moet ik toch een paar keer vragen hoe ik bij de camping kan komen. Een mooi plaatsje in de schaduw krijg ik toegewezen. Nog zeven dagen te gaan.

Donderdag 6 augustus. Almkerk Schoonhoven 31 km,

Het is rustig met de kampeerders op deze camping. Dat is best wel jammer want het is een leuke locatie. Al vroeg ben ik vertrokken in de schemering. Er is eigenlijk niet zo veel aan, aan deze etappe. Het is een lange rechte weg. Onderweg loop ik langs een weiland waar een boer zijn koeien melkt. Niks bijzonders. Er staat een oude melkmachine te pruttelen en zo,n twintig koeien er aan vast. De tijd heeft hier echt een beetje stil gestaan. De melk gaat via de gemist in de melkbus. Dat is wel nostalgie. Ik steek de Beneden Merwede over via een brug.  Bij Schoonhoven ga ik met de veerpont voor zestig cent naar de andere kant. Het is nog vijf minuten lopen om op de camping te komen. Schoonhoven, zilverstad. De titel zilverstad werd in de landelijke pers voor het eerst gebruikt bij de opening van de spoorlijn Schoonhoven en Gouda in 1914. Toendertijd werkte al veertig procent van de beroepsbevolking in het zilver. Het is een leuke stad om er rustig door te wandelen want er is veel te zien. Ook zijn er workshops in het smeden van bestek.

Woensdag 5 ,augustus Oosterhout Almkerk 31 km

Het begint net zo,n beetje licht te worden als ik deze goed verzorgde mini camping verlaat. In de lucht zie ik nog best wel wat zwarte wolken, maar het blijft droog. In het bos hoor ik wel gekraak van brekende takken en geritsel tussen de bladeren. Het is moeilijk te zien wat daar nou beweegt. De provinciale wegen probeer ik te mijden, een enkele keer dat ik daar nog een stukje over moet. Bij een rotonde tussen Den Hout en Made ligt een hele grote bromtol in diverse kleuren geschilderd. Wíe de maker is en waarom hij daar ligt staat nergens. Misschien zijn het hier allemaal brompotten. Maar als ik hier de gemoedelijkheid van de mensen meemaak geloof ik dat niet zo. Via Raamsdonkveer ga ik naar Hank waar ik mijn voetsel voorraad bijvul. Van Hank loop ik een stukje door Dussen richting Almkerk. Op deze weg bij buurtschap Koen staan verschillende prachtig gerestaureerde huizen. Hier is ook een ambachtelijke klompenmakerij. Even voorbij Almkerk is een boerencamping  HulpHulpgat . Eerst dacht ik dat ze deze camping erbij genomen hadden om het financiële gat te dichten, maar dat is niet zo. De camping ligt aan een dijk waar regelmatig verlagingen in zijn aangebracht. Dit i v b met overtollig water zodat het snel kan worden afgevoerd naar de Biesbos. Vanuit mijn tent kijk ik naar een paar jonge stieren. Dit zijn mooie beesten om te zien.

Dinsdag 4 augustus Oud Gastel Oosterhout 33

Om vier uur begint het te onweren en hard te regenen. Rond vijf uur begint het droog te worden. De boel opbreken en inpakken . Ik loop recht Etten-Leur. Onderweg krijg ik nog wel een beste bui op mijn kop. Snel het regenpak aan en door gaan, want het meeste water valt toch naast me. Met n uur is het weer droog. Als ik in Teteringen loop komt  een  vrouw met achterop fietsen en vraagt of ik een lange tocht maak. We raken in gesprek want zij vind het reuze interessant. Wilt u een kop koffie en wat eten. Graag zeg ik, dat sla ik niet af. Bij haar thuis dekt ze de tafel voor mij. Ook krijg ik wat adressen van Vrienden op de fiets die ik volgende week waarschijnlijk nodig heb. Deze vrouw heeft altijd in de zorg gewerkt en geeft nog yoga les op haar 73e jaar. Na ruim een uur stap ik weer op, en de vrouw wijst me nog de weg naar de camping. Bij de camping de kwikstaart staat een bord bij het hek. Geen bikers, toevallige passanten en wandelaars. Het is te veel werk of hij is al binnen, wel heel vreemd. Even verder is nog een mini camping de kleine Abtshoeve waar ik hartelijk wordt ontvangen.

Maandag 3 augustus Oud Gastel 12 km

Rond acht uur gaan mijn voetjes naar Oudenbosch, ik wilde een wandelkaart kopen. Op maandag zijn hier alle winkels dicht of gaan om een uur open. Ook de boekwinkel gaat om een uur open, dus pech voor mij. Ik ben hier om negen uur en ga echt niet wachten tot die tijd. De Basiliek in Oudenbosch is een kopie van de St. Pieter uit Rome. In de Basiliek zegt vrijwilligers al zes jaar bezig met restauratie werkzaamheden. Nu zijn ze aan het marmeren met verf. In het gemeentehuis is ook het VVV gevestigd. Maar net als in Duitsland is er geen informatie buiten de gemeente grenzen. Dat is een beetje jammer. Wel krijg ik een kop koffie. Als ik terug kom op de camping is de temperatuur aardig opgelopen, het hemd kan uit. Wat eten en een tukkie doen dat is wel lekker. Daarna de blog proberen bij te werken. Vanavond net na het eten vragen de buren of ik nog een kippenpootje wil. Nou dat sla ik niet af, maar ik krijg er twee met een biertje. Daarna nog koffie en om negen uur gaan ik naar mijn tent. De voetjes verzorgen en slapen.

Zondag 2 augustus Essen. Oud Gastel. 20 km

Eerst haal ik mijn broodjes op bij de receptie. Daarna vertrek ik richting Nispen. In het centrum van Nispen verzamelen zich een groep wielrenners  om het wekelijkse rondje te fietsen. Hier kort ik ook mijn broek in want het is alweer behoorlijk warm, en dat om negen uur. Tussen Nispen en Roosendaal ga ik linksaf een smal wandelpad/ fietspad in. Een leuk weggetje om te wandelen langs een maïsveld en weiland. Verder op loop ik door een bossage en kom ik uit bij een park waar achter een hek dieren lopen. Ik loop recht door Roosendaal en ik kom uit bij de A 17 waar een fietspad langs ligt. Dan vervolg ik de weg naar Oud Gastel, en dat had ik niet moeten doen. De camping ligt dichterbij Oudenbosch dan bij Oud Gastel. Dus ik heb een flinke omweg gemaakt. Al met al heb ik wel heel lekker gelopen. Morgen neem ik een snipperdag.

Zaterdag 1 augustus Sint Job in t Goor Essen 25 km

De mensen die naast me staan hebben constant ruzie tot bijna handgemeen aan toe. Even had ik de neiging mijn tent op te pakken en te verhuizen naar een andere plek. Hier word ik wat ibbelig van. Het is koud als ik vertrek. De maan schijnt door de bomen en een uur later komt de zon op. Ook dat is heel mooi om te zien. Op een kruispunt in Sint Job in t Goor vraag ik welke kant ik op moet naar Essen. Hier rechts zegt een man. Na bijna een kilometer ben ik terug gegaan . De man stuurde me naar Brecht, daar kwam ik gisteren vandaan. Ik had gewoon recht door moeten lopen. Nu volg ik het fietspad richting Achterbroek. Hier vandaan volg ik een fietsroute die door dit gebied gaat. Langzamerhand wordt het warmer, dus de broek inkorten en de trui uit. Nog even een broodje eten en gaan maar weer. In Achterbroek is markt waar ik wat fruit koop voor onderweg. Allemachtig stil is het als ik door het bos loop. De vrolijke vogels waar ik weken lang van heb genoten houden nu al n tijdje hun snavel. Alleen de kraaien hoor ik nog. Konijnen huppelen voor me uit en ook eekhoorns vluchten naar hoog in de boom. In het weiland zie ik heel veel paarden lopen. Deze beesten zijn net zo nieuwsgierig als koeien, ze komen op me af, blijven staan en halen me weer in. Op een enkele fietser na kom ik hier verder niemand tegen. Dat vind ik heel bijzonder. De omgeving is hier heel mooi. Ik kan merken dat ik Nederland nader, het wordt wat vlakker. Geen klim en klauterwerk , keientrappen, boomstronkstruikelen en grindglijden meer. Hooguit straks misschien nog wat kleidarsen. In Wildert vraag ik aan een vrouw van Surinaamse afkomst de weg naar Essen. Oooh marr meneerr dat is nog een heel eindje horr.  Marr meneerr u bent te voeoet, amai amai. Dat is zekerr nog wel een uurtje lopen. Ik bedankte de vrouw en lachend ga ik verder.

Vrijdag 31 juli Lichtaart. Sint Job in t Goor. 30 km

Eigenlijk had ik gisteren tien euro moeten betalen voor een douche kaart, wat ik vanmorgen om negen uur weer terug zou krijgen. Om negen uur al zeg ik, dan is de dag al bijna om, ik wil eigenlijk om zes uur aan de hobbel. Nou laat die borg dan maar zitten, als u de kaart inwoners deze envelop in de brievenbus doet vind ik dat ook goed. Dat heb ik gedaan. De eerste paar kilometer zijn over een fietspad langs de weg. Daarna ga ik tot Sint Job in t Goor door het bos. In dit bos is af en toe een weiland, waar veel paarden lopen. Hier in deze omgeving zijn nogal wat paardenfokkers en liefhebbers. Vlak voor Sint Job in t Goor vraag ik aan paar aankomende fietsende dames de weg. Maar die kunnen mij niet helpen. Een van de dames vraagt wat mijn vrouw er van vind. Hebt gij soms een briefke  op tafel gelegd met het bericht ; ik ben efkes wandelen. Nee zeg ik , dat gaat niet zo bij ons. De dames moesten er zelf om lachen, de lolbroeken. Na dit gezellige gesprek gaan we elks ons weg. Na enkele kilometers arriveer ik op de camping. Het aftellen is begonnen. Nog ongeveer 260 kilometer te gaan.

Donderdag. 30 juli Mol. Kasterlee Lichtaart 25 km

Bij de receptie lever ik de douche kaart in. Hier Hier probeer ik de route op mijn telefoon te zetten, alleen het lukt me niet. Ik krijg n copy  van een fietskaart mee. Bij sluis zeven moet je schuin oversteken . Je volg het kanaal maar. Het is ongeveer drie kilometer naar het kanaal. De eerste sluis heb ik gehad. Dan volg ik het fietsknooppunt 96. Maar al wat er komt geen nummer 96. Waarschijnlijk heb ik iets gemist. Ik kom uit op de weg naar Retie. Tussen Retie en Kasterlee huppelen opeens twee jonge reeën de weg over. Het verkeer stopt er voor. Dit gebied is de Kempenheide. Heel mooi om te wandelen of te fietsen. De mooiste huizen en villa's loop ik langs.

Woensdag. 29 juli Zonhoven Ham. Mol

 Morgen mijn verhaal als ik in Kasterlee .arriveer.

Dinsdag 28 juli Bree. Zonhoven. 27 km

Zo stil mogelijk als het kan heb ik de boel ingepakt en ben ik vertrokken. Het is gelukkig droog, maar het waait stevig. Dit is echt Hollands weer ondanks dat ik in België loop . Met zijtegenwind loop ik richting Houthalen over een fietspad . Soms een stukje door het bos. Diverse keren word ik aangesproken door mensen en wensen mij een goede thuiskomst. Net voor Houthalen komt een vrouw op de fiets achter me aan , en zegt . Geen loopt zeker wel een lange afstand. Ja zeg ik, ik kom van Praag en ga naar Nederland. Gij zou eigenlijk op de televisie moeten. Veel succes zegt ze en fietst weer door. In Houthalen moet ik even naar de pretbonnenautomaat want mijn knip is leeg. Er staat een vrouw op mij te wachten die ook wil weten over mijn reis. Vol bewondering kijkt ze mij aan, heel veel geluk en een gezonde thuiskomst zegt ze. Aan de overkant heb ik wat boodschappen gedaan. Alleen ik moet heel nodig naar het toilet. Ik vraag daar of ik gebruik mag maken van het toilet. Eigenlijk is het alleen voor personeel, maar kom maar mee zegt een medewerker. Gelukkig daar ben ik van af, altijd komt zoiets op de ongelukkigste momenten. Intussen komt de regen met bakken uit de lucht. Het regenpak aan en de kar afdekken. Nog twee uur lopen in de regen en harde wind bij een temperatuur van zeventien graden. Om twee uur kom ik aan op de camping in Zonhoven. De mevrouw van de camping vraagt ook waar ik naar toe ga. Ik laat mijn route zien hoe ik ben gelopen. Nou zegt ze, laatst liep er een naar Rome die schreef alle dagen een verhaal op de weblog. Wij hebben ze allemaal uitgeprint, dus iedereen kan het lezen. Ik geef mijn visitekaartje aan haar. O zegt ze dat is leuk, ik ga dat ook uitprinten. Een douche muntje krijg ik cadeau, alleen voor wandelaars zegt ze.

Maandag 27 juli. Stevensweert Bree 27 km

Om acht uur zijn de broodjes klaar en kan ik ze ophalen. Ik loop richting het veerpont tussen Ohé en Laak en Ophoven. Dat is een uurtje lopen langs rivier de Maas. In de Maas drijven diverse kubus huizen in verschillende kleuren. Als ik om negen uur bij het veerpont aankom heb ik pech. Het veerpont gaat om tien uur in bedrijf. Ik mag dus een uur wachten. Dan ga ik eerst maar een broodje eten want ik heb nu al trek. Na mijn broodje pak mijn sudoku puzzel boek en ga wat puzzels proberen te maken. Om tien uur word ik naar de overkant van de Maas gebracht voor een euro. Hier vandaan is het nog achttien kilometer tot het bordje Bree. Halverwege ga ik een broodje eten en wat fruit. Nog zes kilometer staat er op een bord. Wanneer ik in Bree aankom moet ik toch vragen waar de camping is. Als (on)handige man druk ik met mijn knokige vingers op het verkeerde knopje, en ploep alles weg. Een man zegt als ge het eerste rondpunt (rotonde) recht over steekt en dan het volgende rondpunt ook dan is het nog drie a vier kilometer.

Zondag 26 juli Brunssum. Stevensweert. 27 km

Na het ontbijt mijn kar vol laden met wat Lies me heeft toegestopt. Dit zijn goeie en hele lieve mensen, ik ben hier erg verwend. Voor ik vertrek verteld Ger nog hoe ik moet lopen. Vanaf Ginsveld loop ik over een af l.c.fietspad naast de provinciale weg richting Echt. Onderweg wordt ik aangesproken door een man, die wil weten waar ik naar toe ga. Hij vindt het heel interessant en zegt ik vind het nogal wat. Ik kan het niet meer zegt ie maar ik wens je een gezonde thuiskomst. Als ik in Echt aankom ga ik even koffie drinken. Ik krijg een kop koffie en een glaasje slagroom met advocaat. Hmmmm dat is wel heel erg lekker. Ik vraag nog even de weg naar Stevensweert. Aldoor maar rechtuit zeggen ze in dit eetcafé. Ik start mijn maatjes 43 links en rechts en hobbelen naar Stevensweert met het zonnetje op mijn bol. Aan het einde van Echt zie ik natuursteenbedrijf van Michael Opeet en Beisterveld. Als ik de brug over het Wilhelmina kanaal loop zie ik veel plezier boten door het kanaal varen. Nog een paar honderd meter dan ben ik weer op een kleine camping. Rond vier uur begint het te regenen. Dus heb ik maar een tukkie gedaan van n uur. Het regent nog steeds, rond half acht wordt het droog.

Zaterdag. 25 juli. Vaals. Brunssum 25 km

Wanneer ik om half zes de camping verlaat is iedereen nog in diepe rust. Ook de jongens snurken nog, ha ha ha. Als eerste loop ik nog even terug om het drielandenpunt op de foto te zetten. Daarna ga ik richting Brunssum, dat is ongeveer viereneenhalf uur lopen. Het hangt er natuurlijk van af hoeveel bulten er op mijn pad zijn en hoe hoog. Het eerste plaatsje waar ik door heen loop is Lemiers een leuk klein dorpje. Daarna ga ik richting Bocholtz maar daar mag ik klimmend naar toe. In Bocholtz zie Ik een egeltje de weg oversteken, het waggelt langs het trottoir. Voorbij Bocholtz bij een autowasstraat begint het te regenen. De lucht ziet gitzwart en als ik om me heen kijk ziet het wit van het water. Ik heb daar mijn regenpak aangetrokken en de kar ingepakt. Na een half uur ben ik verder gegaan, het is bijna droog. Ik loop wel op mooie binnenwegen, lekker rustig. Bij het bordje Heerlerheide ga ik wat eten. Even later gaat mijn telefoon. Het is Lies van mijn overnachtingsadres. Hoe laat ben je bij ons vraagt ze. Rond elf uur antwoord ik. Als door Heerlerheide loop zie ik een monument staan . Het is een groot wiel met een dikke staalkabel er over heen. Dit wiel is van een lift geweest van de staatsmijn Hendrik. Op een gedenksteen staat te lezen: Aan de medewerkers die in deze mijn hun gezondheid verloren of er dodelijk verongelukten. Onder aan de steen staat , Bovengronds 24 en ondergronds 153 . Dit is het aantal mensen die niet meer in leven zijn. Alleen dit moment herinnerd mensen er nog aan met welk gevaar er steenkool uit de grond werd gehaald. Ik loop door Brunssum en koop wat bloemen voor mijn overnachtingsadres. Tien minuten later bel ik aan bij Ger en Lies. Wil je achterom komen met je kar vraagt Ger. Bij de achterdeur staat Lies, en ik krijg een zoen. Ik geef haar het bosje bloemen, die gelijk in een vaas worden gezet. Koffie en een grote punt vlaai met slagroom wordt er geserveerd, wel heel erg lekker. Lies begint gelijk mij van alles toe te stoppen. Lies en Ger zijn vrienden van mijn oudste zus, daarom mag ik bij hun overnachten.

Vrijdag 24 juli. Roetgen Vaals. 25 km

Eigenlijk gaat de poort van de camping om zes uur open, maar omdat ik had gezegd dat ik graag tussen half zes en zes uur wil vertrekken laten ze de poort los. Maar ik moet hem wel dicht doen. Het loopt wel lekker , de eerste vijf kilometer gaat naar beneden. In deze omgeving staan prachtige huizen, maar mijn tentje is ook niet te versmaden. Elke dag een nieuwe omgeving en elke dag nieuwe mensen. Al een paar dagen heb ik last van broekhoest. Dat komt vast omdat ik goulash soep en witte bonen heb gegeten. Aan het begin van Aachen ga ik even een bakkie koffie drinken, daar knap ik van op. Langzamerhand wordt het warmer, maar de zon zie ik niet. Het is vreselijk druk als ik door Aachen loop. Voor bijna elk stoplicht moet ik wachten, dat weet je als je door een stad loop. Maar het schiet niet op. Op deze etappe van route 66 heb ik nog niet zoveel meegemaakt. Om vijf uur komen er twee fietsers aan en zetten hun tent ongeveer tien meter van mijn tent. De keuze is niet zo goed geweest. Er zit namelijk een wespennest achter hun tent in de grond. Deze mensen zijn verhuisd naar een andere plek. Twee jongens komen ook op hun gewone fiets en zetten hun tent neer. Vanavond maak ik kennis met deze jongens en een vrouw die hier is met twee kinderen. We zitten gezellig op een picknick bank met z'n vieren. De vrouw zet een fles rosé met glazen op tafel. Ik heb nog een klein flesje rode wijn en pinda's en de jongens chips. Deze jongens komen op hun studentenfiets vanuit Groningen naar Vaals. De een studeert medicijnen en de ander als fiscalist. De vrouw werkt als secretaresse bij een advocatenkantoor. Supergaaf vinden de jongens mijn tocht. Ik vertelde dat dit mijn vierde tocht is, en dat ik van mijn eerste en tweede tocht een boek heb gemaakt. Het is de bedoeling dat ik ook hier een boek van ga maken. Alle drie zijn ze enthousiast. Dat boek wil ik eigenlijk wel lezen zegt een van die jongens. Waar kan ik het boek bestellen, bij mij of bij Shop My  book onder reizen. Het komt zoals het komt is de titel van mijn eerste boek en Jacobus bezoekt Johannes is de titel van het tweede boek. Ik vond het heel gezellig. De jongens gaan morgen weer terug naar Groningen, maar dan met de trein.

Donderdag 23 juli Jalhay. Roetgen 23 km

Bij het ontwaken schrik ik me rot, mijn telefoon is bijna leeg terwijl ik hem gisteravond nog heb opgeladen. Voordat ik mijn gezicht nat gooi met water steek ik de stekker in het stopcontact en mijn telefoon kan worden opgeladen. Ik zal wel wat aan hebben laten staan wat veel stroom verbruikt, alleen ik weet niet wat. Als ik weg ga heb ik zeventig procent prik in het apparaat. Dat moet lukken tot de volgende bestemming. Het eerste stuk moet ik langs de hoofdweg. Ze rijden hier bijna de veters uit m,n schoenen. Wanneer ik in Eupen aankom zie ik een fabrikant staan waar men foam fabriceert, oftewel polystireen ook wel tempex genoemd. Hier ben ik op zoek naar een bakker waar ik koffie kan drinken. Honderd meter voorbij mijn route is een bakker. Bij de bakker mag ik mijn telefoon opladen, dat scheelt toch weer wat energie. Tegenover de bakker staat een kerk waarvan de toren een beetje scheef staat. Maar voorlopig zal ie er nog niet afvallen. Toch neem ik een kijk in de kerk. Er staan vier biertje biechtstoelen langs de zijkant. Dit is een eenvoudige kerk zonder pracht en praal. Het orgel is omlijst met prachtig houtsnijwerk net als de preekstoel. Ik wil mijn weg vervolgen, en ik weet welke weg ik in moet slaan, alleen het navigatiesysteem op de telefoon weigert om mee te werken. Deze weg gaat vijftien tot twintig procent omhoog, heel steil dus. Het is gelukkig maar vierhonderd meter. Richtingaanwijsborden zijn wegens bezuinigingen denk ik niet aanwezig. Toevallig neem ik de juiste richting. Uiteindelijk kom ik in het bos waar een smalle weg doorheen loopt. Op diverse plaatsen in het bos zie ik mensen met emmers en pannen bramen of bosbessen plukken. Het is er druk van, nou ja het is voor niks alleen eigen tijd zit er in. En morgen jam op tafel of iets anders. In dit prachtige bos staan varens tot wel twee meter hoog, ik kan er niet overheen kijken. Deze varens zien heel mooi fris groen van kleur, het is een lust voor het oog. De vogels mis ik wel, het is maar een enkel beestje wat nog zingt. Wel hoor ik de bomen ruisen, ondanks dat er weinig wind staat. Om te wandelen is het schitterend weer, alhoewel de temperatuur wel begint op te lopen naar boven de vijfentwintig graden.

Woensdag 22 juli Jalhay. Rustdag

Lekker uitgeslapen, daar was ik aan toe. Even brood halen in het dorp, dus drie kilometer lopen heen en terug. Nog even wat rondneuzen in dit dorpje maar er is hier niet echt veel te zien. Als ik terug kom bij de tent ga ik koffie zetten. Mijn buren zijn hun tent aan het opbreken. Zij zijn ook te voet en lopen vijf tot tien kilometer per dag. Het is hun eerste voettocht, maar het viel ze niet echt mee. De vrouw heeft al een paar flinke blaren. Ik heb ze nog enkele tips gegeven over voetverzorging. Met deze tips zijn ze heel blij. Even later vertrekken ze en gaan ze vijf kilometer verder naar een camping. Het is hier nogal druk vinden ze. Hier bivakkeert ook een scouting groep die afgelopen nacht tot vier uur lawaai hebben gemaakt.  Mooi gaat mijn route 66 weer verder.

Dinsdag 21 juli Malmedy. Jalhay. 25 km

Na dat de bakker is geweest en ik mijn brood heb gehaald kan ik vertrekken. Vanaf de camping loop ik de berg af richting Malmedy. Daarna mag ik klimmen naar ruim 500 meter door het bos. In het begin gaat het nog wel. Later wordt het steiler en wordt het keientrappen en boomstronkstruikelen. Het gaat allemaal niet zo snel. Na drie uur klimmen en klauteren heb ik er tien kilometer opzitten. Eerst wat eten want de tank raakt aardig leeg. Daarna ga ik verder op zoek naar een pad wat er niet is. Dat is wel vervelend want ik wil toch wel verder. Na vier keer heen en weer lopen besluit ik richting de weg te gaan. Dan is het nog vijftien kilometer naar Jalhay. Ik loop langs boerderijen met meestal roodborst koeien. De berg af lopen gaat geleidelijk  maar de berg op gaat wat steiler. Eekhoorns zie ik een tiental meters voor me de weg oversteken, en als ik op die plek ben zie ik ze niet meer. De laatste zeven kilometer ben ik alleen maar aan het klimmen. Deze weg gaat vijf tot zeven procent omhoog. Het lijkt niet veel ,maar het is erg zwaar. Als ik boven ben staan mijn kuiten op springen. Bijna drie kilometer voorbij Jalhay is de camping, waar ik naar mijn zin veel te laat aankom. Maar het is niet anders. Deze etappe is voor mij slopend, het heeft heel veel energie gekost. Ik ben moe en neem morgen een rustdag.

Maandag 20 juli Sankt Vith- Wiesenbach Malmedy. 23 km

In alle vroegte vertrek ik naar de volgende bestemming. Wat zal er vandaag allemaal gebeuren, ik ben benieuwd. Ik volg het fietspad naar Deidenberg. Een enkele keer moet ik een paar kilometer over de hoofdweg. Daarna volg ik een paar kilometer een bospad, dat is lekker lopen , alleen die grote gaten in dit pad is een beetje lastig. Het weer is een beetje somber. Vanaf de camping heb ik wat motregen. Het is te kort om het regenpak aan te trekken en eigenlijk teveel om het uit te laten. Als ik in Waimes kom  probeer ik brood te kopen, maar de bakker is met vakantie. Ik vraag aan een man waar ik dan brood kan kopen. Over anderhalve  kilometer zegt de man. Deze man komt uit Bergen nog een goeie reis verder nadat ik heb uitgelegd wat ik doe. Nog een half uur lopen dan dan zit het er weer op voor vandaag. Ik wilde verder lopen , maar ik hoorde achter me een grote klap. Twee auto's op elkaar, ik draai me om om te helpen maar van alle kanten komt er hulp toegesneld. Kinderen worden heel snel uit de auto gehaald. Lichamelijk letsel is er nauwelijks zo op het eerste gezicht. Ik loop door en onderweg komt er een ziekenwagen aangesneld met alle toeters en bellen. Even later arriveer ik op de camping. Vanmiddag wilde ik een douchmuntje kopen , maar die krijg ik van de eigenaar. Vandaag moet ik extra boodschappen doen , want morgen is er een nationale feestdag in België en zijn alle winkels dicht. Zelf kan ik niet eerder weg dan negen uur dan is er pas brood.

Zondag 19 juli. Heinerscheid Sankt Vith. Wiesenbach. 23 km.

Om vijf uur begint het te onweren en vreselijk hard te regenen. Ik luister naar de grote druppels die op mijn tent kletteren, even dacht ik dat ze door het doek zouden gaan. Rond half zeven wordt het droog en ga ik mijn tent inpakken. Kwart over zeven vertrek ik. Ik heb nog even gewacht op de buurjongen. Hij wilde zo graag mijn kar zien, maar hij slaapt nog denk ik. In Wieswarnpach heb ik wat boodschappen gedaan. Langs weilanden en graanvelden en door het bos loop ik richting Oudler. Boven de gekortwiekte zie weer een paar valken sierlijk zweven op zoek naar prooi. Hoog in de lucht blijven ze stil hangen, en opeens duiken ze naar beneden. Een prachtig schouwspel is dat. Ik volg een onverhard pad door het bos richting Sankt Vith. ń Paar kilometer voor Sankt Vith is de camping Wiesenbach. Dit is een kleine camping met veel vaste plaatsen. Vanmiddag vraag ik aan mijn Belgische overburen of ik mijn tent mag opladen. Met alle plezier zeggen ze. Waar komt ge vandaan. Ik leg uit dat ik van Praag naar Winkel loop. Nou zegt een man , ik heb hier heel wat vreemde mensen gezien, maar gij verdient de gele trui. Ik krijg een kop koffie en even later word ik uitgenodigd om mee te eten. Met twaalf personen zitten wij aan tafel. We eten stoofpotje met patat, salades en nog meer. Deze mensen zijn collega's en ex colega,s die regelmatig heel gezellig bij elkaar zitten. Ik vind het heel gezellig. Er wordt me verteld dat ik het woord poepen niet moet gebruiken. Het is nogal een gênant woord, een andere betekenis dan bij ons. Rond half tien bedankt ik deze mensen voor hun gastvrijheid en kruip ik in mijn mandje.

Zaterdag 18 juli Eisenbach- Kohnenhof Heinerscheid 23 km

Gister in de namiddag en avond had ik een vriendinnetje, een bijdehand meisje van vijf. Steeds komt ze dingen vragen. Ze heeft mega bellenblaas van haar ouders gekregen. Dat wilde ze demonstreren voor mij. Eerst lukte het niet zo erg, maar door oefening gaat het steeds beter. Later noemt ze mij zelfs opa. Om negen uur zeg ik tegen haar dat ik ga slapen, en ze helpt mee de tent dicht te ritsen. Haar vader zegt dat ze nu zachtjes moet praten want buurman slaapt. Daar had ze haar twijfels over. De eerste paar kilometer is goed te doen. Bij Dornauer muhle mag ik een pad op waar al jaren niemand meer is geweest. Ik kan nog net aan de trekker sporen zien dat het een pad is geweest. Dit pad gaat steil omhoog. Na honderd meter ligt er een boom dwars over het pad. Met mijn kar kan ik er net over heen al kost het wel veel moeite. Weer tweehonderd meter verder ligt er weer een boom over het pad. Nu kan ik niet over de boom heen en er ook niet langs. Nu pak ik mijn zakmes en tover de zaag te voorschijn. Ik lijk wel een houtvester dat ik takken van een boom moet zagen om een doorgang te creëren. Ook deze missie is geslaagd, ik geef het ook niet zo gauw op. Zo de weg is vrij en ik kan weer doorlopen, met twee à drie kilometer per uur klim ik naar boven naar bijna 500 meter. Boven op de berg heb ik een prachtig panoramisch uitzicht. Via Dahnen loop ik richting Sevenig. Halverwege stop ik wat te drinken, even moet ik mijn keel schrapen. Daar hoor ik wat in de struiken, er springt een ree uit de bossage en gaat er als een speer vandoor. Van Sevenig mag ik bijna steil naar beneden door het bos. Op dit pad is het boomtakstruikelen. Elke stap die ik doe kraakt het onder mijn voeten en kar. Na twee kilometer bos kom ik uit op een grindpad wat een stuk beter loopt. De laatste drie kilometer mag ik weer klimmen over een smalle asfalt weg. Rond half twaalf ben ik op plaats van bestemming. Aan mijn buurman vraag ik hoe laat de supermarkt open gaat. ( omdat ik geen brood meer heb en mijn tas leeg is. De buurman komt met wat brood en nog wat andere dingen voor op brood en onderweg. Voor vanavond ben ik uitgenodigd om bij de buren te eten. Leuk hoor.

Vrijdag 17 juli. Vianden Eisenbach - Kohnenhof 20 km

Mijn wekker had ik gezet op vier uur, maar eigenlijk was het niet nodig. Om tien minuten voor vier hoor ik een enorme klap en het begint direct heel hard te regenen. De wekker heb ik maar uit gezet, ik ben nu toch al wakker. Deze onweersbui wacht ik maar even af. Om half zes sta ik start klaar, maar wederom een donderslag met een flinke stortbui. Donar doet goed zijn best daar boven. Rond zes uur vertrek ik met alles ingepakt en afgedekt. Onderweg krijg ik nog af en toe een bui in mijn nek. Rond half acht breekt de zon door en kan de jas uit. Bij Vianden staat boven op een berg een kasteel. Ik loop langs rivier de Our over een fiets- wandelpad. Een heel eind is een houten brug naast de weg en de rivier. Onderweg loop ik langs een kunstmatige waterval waar stroom wordt opgewekt. Aan de andere kant van de weg staat het stroombedrijf. De omgeving is hier prachtig. Inmiddels is de temperatuur aardig opgelopen. Volgens het weerbericht zou het vandaag 34 graden worden. Nou dat schiet al aardig op. Drijfnat van het zweet loop ik richting Übereisenbach. Even dacht ik dat ik er was, maar ik mag nog een paar kilometer door. Dat vind ik met dit weer niet zo erg. Om kwart over tien arriveer ik op camping Kohnenhof dat toch bij de plaats Eisenbach hoort waar ik al een paar kilometer voorbij ben. Ik meld me bij de receptie. U bent vroeg zegt de dame, u bent zeker vroeg vertrokken. Ja zeg ik, om kwart over zes ben ik uit Vianden vertrokken. Dan heeft u stevig doorgelopen het is twintig kilometer. Na dat ik mijn tent heb neergezet komt een buurvrouw een praatje maken en bied een luchtpomp aan om mijn luchtbed op te pompen. Dank u wel voor het aanbod maar dat past niet, maar hij is zo vol hoor. Het is een goeie oefening om mijn ambosuur op pijl te houden, zo verleer ik het afblazen niet. Rond half twaalf komt een andere buurvrouw een praatje maken over mijn tocht, en wil uiteraard alles weten. Ik vraag of er hier een supermarkt is. Nee zegt ze, maar ik wil wel wat meenemen voor je. Wij gaan zo naar de winkel en komen aan het eind van de middag weer terug. Dat is geregeld. Ook mag ik mijn telefoon daar opladen, want je kan hem niet in de aangelegenheid laten . De kans is groot dat ie dan weg is ( gejat om het zo maar te zeggen ). Ik vind het geweldig zulke hulp.

Donderdag 16 juli Echtenacherbrûck. Vianden

Iedereen slaapt nog als ik mijn tent opbreken. Ik vertrek in Westelijke richting. Direct na de brug mag ik over een klein weggetje geplaveid met keien. Dit pad gaat nogal steil omhoog. Na 100 meter gaat het pad over in los grind. Dat is dus grindglijden, een stap vooruit en een halve stap achteruit. Na drie kilometer loop ik het bos in. Daar is het grote keien stappen en boomstronkstruikelen. Het is zwaar en met regelmaat moet ik even een paar tellen rusten. Wat water drinken en weer verder klauteren. Als ik er twee kilometer op heb zitten kijk ik naar een aantal rotsen die zo mooi zijn uitgesleten door wind en water. Ik waan me bijna in de prehistorie, wat een paradijs. Het is heel stil in het bos. Drie mensen ben ik tegen gekomen op deze zeven kilometer. Bij Biesdorf kom ik weer uit het bos en loop ik langs graanvelden richting Körperich. Vanaf Körperich loop ik richting Rothenstein a de Our. Halverwege word ik aangesproken door een man die zijn hoge gras aan het maaien is. Of ik koffie of iets anders wil drinken.  Een frisdrank heb ik gekozen. Hij roept zijn vrouw en vraagt of die wat wil inschenken. Hij woont al vijftien jaar in Duitsland, maar zit nu in de ziektewet omdat hij een ongeluk heeft gehad op zijn werk. Zij wijzen mij een andere weg en loop ik langs de rivier de Our. Dit water is glashelder, ik kan de vissen zien zwemmen.

Woensdag 15.juli Trier Echternacherbrück 25 km

Tot de brug is de weg vlak, maar dan mag ik klimmen naar 325 meter. Ook hier zijn een paar haarspeldbochten en passeer een aantal dorpjes. Ik loop op een pad wat door het land gaat. Via die landpaden kom ik uit bij Kersch. Hier vandaan mag ik door het bos. Het is klimmen en klauteren en zelfs boomstronkstruikelen. Het valt me op dat het heel stil is in het bos. Vogels hoor ik niet zingen, alleen een beetje ruisen van de bomen. Een paar keer zie ik zomaar ergens water vandaan komen. Dat water stroomt soms kletterend door een geultje naar beneden. Als ik uit het bos kom ben ik in Godendorf. Van Godendorf loop ik langs de rivier de Sûre naar Echternacherbrück. Rivier de Sûre komt uit in de Moesel, bij Wasserbilligerbrück maar waar rivier de Sûre begint kan ik op Ik kaart niet vinden. Rivier de Moesel mond uit in de Rijn bij Koblenz.Eigenlijk loop ik een brug te ver, maar zo erg is het niet. De ingang van de camping is in het midden van de straat. Dit is een hele grote camping waar je dicht op elkaar staat. Ik sta op het  tweede terras en heb een mooi uitzicht over het water. Hier lopen heel veel ganzen die met regelmaat veel herrie maken. Een meisje van een jaar of drie gaat de ganzen voeren. De ganzen gaan naar het meisje maar het meisje gaat hard hollend naar haar ouders met een koppel ganzen achter haar aan.

Dinsdag 14 juli. Trier vrije dag

Vandaag heb ik een rondje door de stad Trier gelopen. Vanaf de camping ga ik via de Römerbrücke richting het centrum. In het centrum van Trier staat de Dom. In het jaar 310 bouwde men de eerste grote baseliek. De Dom van Trier is de oudste bisschopskerk van Duitsland. Trier was ooit het grootste metropool van het Romeinse rijk. Nergens anders in Duitsland is de Romeinse tijd zo authentiek te beleven. Porta Nigra een kolossale Romeinse verdedigings poort. Bij Porta Nigra is ook het stadsmuseum . Tegen betaling kan je naar boven in de Porta Nigra en heb je uitzicht over de stad. Dan is er het amfitheater een arena met geheimzinnige onderwereld en de Romeinse brug en nog meer. Het is de moeite waard om Trier te bezichtigen. Er is een groot winkekelcentrum met zeventig winkels. Het is alleen jammer dat ook hier winkels leeg staan. Dit zie ik door heel Duitsland maar ook in Tsjechië is er leegstand. Als ik terug kom op de camping staan er twee tentjes tegenover me. Twee mannen die elkaar gisteren hebben ontmoet. Zij fietsten beide de groene route, maar alle twee een andere richting. Rond zes uur komen er nog vijf fietsers,zij komen uit Engeland. Een van hen kijkt naar mijn stoel en zegt ze zijn mooi maar erg duur. Toevallig staan hier vier van deze stoelen. Net nadat ik het eten op heb komt een jonge vrouw vragen of ik nog wat pasta wil want ze heeft nog wat over. Helaas zeg ik , ik heb net gegeten.

Maandag 13 juli. Reinsfeld. Trier. 30 km

Het is droog gelukkig. Gistermiddag heeft het geregend tot acht uur. Als ik weg ga ben ik op zoek naar het fietspad. Ik vraag het aan een politieagent. Die stuurt me nota bene naar de hoofdweg. Ik loop door en zoek het fietspad op. Dit fietspad was vroeger een spoorlijn van Bingen naar Ruwer. Op deze route staan diverse locomotieven als monument. Soms ligt er nog een stuk spoorlijn naast het fietspad met ijzeren biels( bielzen ). Het fietspad gaat ongeveer zeven kilometer door het bos. Geleidelijk aan gaat het fietspad omhoog naar zo'n 669 meter. Bij het plaatsje Thomm ga ik via enkele haarspeldbochten ( of zo als ze hier zeggen een spaghetti weg ) naar 425 meter richting Waldrach. Daarna vervolg ik mijn weg naar Trier. Uiteraard loop ik te ver en kom ik uit in Trier Noord terwijl ik in Trier West moet zijn. Bij de derde brug en dan links is een camping wordt mij verteld. Als ik de Konrad Adenauerbrug oversteek zie ik alleen maar campers staan. De schrik slaat me om het hart, ik moet toch niet nog vijf kilometer doorlopen. Er komen twee fietsers aan die ik aanhoudt en vraag of daar beneden ook een camping is. In het Nederlands krijg ik antwoord terug. Ja zeggen ze aan het eind van de camperplaats begint de camping. Dit stel mensen komen uit Almelo en maken een praatje met me. Van de vrouw krijg ik een pakje drinken en een plakje Bolletje ontbijtkoek. Ben je al op SBS6 geweest in Hart van Nederland. Nee zeg ik. Zeg je tegen je vrouw dat ik het heel knap vind zo,n eind lopen. Doe je wel voorzichtig en heel thuis komen hoor. Na dit praatje meld ik me op de camping. Super zulke mensen.

Zondag 12 jul, Birkenfeld - Reinsfeld 27 km

De sleutel van de douche heb ik, zoals afgesproken. aan het stuur van een van de motoren gehangen. Eerst ga ik richting Brücken. Deze weg is redelijk vlak. Daarna ga ik naar Achtelsbach dat op een hoogte ligt van 430 meter. Het is allemaal goed te doen. rond 7 uur loop ik al; in mijn hemd. Van het klimmen ga je heel erg zweten. Als ik bij Hermenskeil ben heb ik diverse klimmetjes achter de rug. Zelf ben ik doorweekt. In deze plaats koop ik wat broodjes en een kop koffie. Aan een tafel die buiten staat drink ik mijn koffie. Een vrouw spreekt mij aan en vraagt waar ik vandaan kom etc. Zij vertelt mij dat mensen uit Saarland vriendelijker zijn dan de mensen uit Schwarzwalderhochland. Nou, ik heb daar in ieder geval niets van gemerkt. Nog 8 km te gaan naar Reinsvfeld maar het tempo ligt niet zo hoog. Dat komt door al die heuveltjes waar ik overheen moet. Als ik om twee uur op de camping kom, moet ik wachten tot drie uur. Ik mag zelf een plaats uitzoeken als ik maar wel kom melden waar ik sta. Om zes uur wil ik gaan koken maar dan begint het te regenen. Bij Nederlanders mag ik mijn eten onder de luifel van de voortent koken, zodat ik droog sta. Mijn eten mocht ik in de voortent opeten. Daarna kreeg ik koffie en we praten over mijn tocht. Dat vinden ze heel interessant. Ze wensen mij een hele goede reis.

Zaterdag 11 juli 2015, Tiefenstein - Birkenfeld. 20 km

Ik ben iets later vertrokken dan mijn planning was, dat zal wel door die paar biertjes komen. Ik loop van Tiefenstein naar Idar. Als ik doorloop naar Algenroth ga ik een berg op naar ongeveer 300 meter. Bij Oberbrombach ben ik op een hoogte4 van 478 meter. Dat is weer een beste conditietest. Vanaf Burbach wordt het weer wat vlakker, het is nog wel wat heuvelachtig maar goed te doen. Als ik door Elchweiler loop word ik door een man staande gehouden omdat ik lopend op de kaart kijk. Kan ik u helpen, vraagt de man, waar wilt u naar toe? Kijk hier wil ik naar toe, naar deze camping, zeg ik en wijs op de kaart. Dan kunt u het beste de tweede weg rechts nemen, dan loopt u zo de camping op. Bijna aan het einde van het dorp zit een vrouw buiten aan haar ontbijt. U loopt vast een lange wandeling, en mag ik weten waar naar toe? vraagt ze. Ik laat mijn route zien. Goeie God!, zegt ze, wilt u koffie? Ik kan ook nog ontbijt krijgen. Na een half uur stap ik,  na een gezellig praatje weer op.
Ze wenst mij een gezonde thuiskomst. Ze zegt: Bij de Lidl moet je rechtsaf, dan loop je zo de camping op. Ik probeer voor 1 uur op de camping te zijn en dat lukt. Maar de receptie is gesloten tussen 12.00 en 15.00 uur. Dan eerst maar even een broodje eten. Na het eten ben ik in de schaduw op een bankje gaan liggen slapen. Opeens gaan mijn voeten heen en weer. Ik word wakker gemaakt door een Nederlandse vrouw. Zij vraagt of ik al heb gegeten. Ja, zeg ik. O jammer, anders had ik een eitje voor je gebakken. Ik heb evengoed de vrouw bedankt voor het aanbod en gezegd dat ik dat erg lief vind. Om 10 over drie gaat de receptie open. intussen staan er vijf mensen te wachten. Ik krijg een plaats achterin tegenover twee motorrijders. De borg voor de sleutel voor de wc en douche kost 20 EURO. Dat krijg ik morgen weer terug bij inlevering.  Nou zeg ik, ik wil om half zes weg. Dan ben ik er nog niet zegt de dame maar kom het geld maar bij mij thuis halen. Ik mocht niet de sleutel in de brieven bus doen en alleen voor de tentplaats betalen. Vanavond komt de vrouwelijke motorrijder vragen of ik wijn bij ze kom drinken. Uiteraard doe ik dat. Ook word er brood, worst etc gesneden. Pak maar hoor, zegt ze. Ik heb al gegeten zeg ik. Ja, zegt ze, alleen een salade. Later op de avond zegt ze: als wij nou jou sleutel inleveren krijg je van ons het resterende bedrag van de borg terug. Zo gezegd, zo gedaan. Annabel en Andreas hebben veel door Afrika gereisd en er gewerkt. Annabel werkt nu als sociaal werker en Andreas als motor monteur. We hebben lekker gebabbeld, althans ik heb geprobeerd om mij verstaan baar te maken met mijn kromme Duits. Om 10 uur kruip ik in mijn slaapzak want ik wil op tijd weg omdat het 34 graden zou worden.

Vrijdag 10 juli 2015, Merksheim Monzingen - Tiefenstein, 35 km

In alle stilte vertrek ik richting Kirn. Van Kirn loop ik door naar Fischbach. Tussen deze twee plaatsen wijkt het wandelpad af van de rivier en er is een berg. Het is klimmen geblazen naar ongeveer 400 meter. Tussen Kirn en Fischbach staat een man mij op te wachten bij een steenbrekerij. De man wil van alles weten over mijn Wheelie. Hij maakt er ook een foto van. Hij wil er ook een kopen en dan naar Santiago de Compostela lopen. Ik zeg tegen hem je mag wel even proberen ermee te lopen. Dat wilde hij wel. Eerst moest ik de buik band 20 centimeter langer maken. U heeft nogal een omvangrijk lichaam, zeg ik tegen hem. Nou dat vind hij zelf ook wel en moest erom lachten. Mijn route is eigenlijk naar Bruchweiler. Vanaf Kirn is dat 21 kilometer, en naar Idar Oberstein is het 16 kilometer. Ik heb gekozen voor Idar Oberstein. Als ik door Oberstein wandel, zie ik een kerkje tegen de bergwand aangeplakt. Alleen het torentje staat vrij, dat vind ik heel apart. In de binnenstad is het gezellig met restaurantjes en winkeltjes. Als ik in Idar Oberstein ben, moet ik nog vier kilometer naar Tiefenstein, dat viel eigenlijk een beetje tegen. Bij een sportplaats is een camping, alleen de receptie is niet te vinden. Op het veld zie ik een Nederlander staan. Ik vraag of hij weet waar ik mij moet melden. O, zet je tent maar neer hoor, zegt hij, de beheerder komt straks wel. Ze zijn hier erg gemakkelijk zegt de man. Een half uur later ga ik naar de kantine, Daar zijn een aantal mensen aan het werk. Ik vraag waar ik me kan douchen. Daar in die rode containers, zeggen ze. Ja, maar ik heb geen sleutel, zeg ik. Die krijg ik van die mensen maar ik moet hem wel teruggeven als ik een sleutel van de beheerder krijg. Die komt over een uur, zegt men. Mijn tent staat tegenover die andere Nederlanders. Zij komen uit Oudkarspel. Vanavond word ik uitgenodigd voor een biertje. Om 10 uur kort ik het  padje in en ga ik naar mijn mandje. De beheerder heb ik niet gezien, dus heb ik ook niet betaald.

Donderdag 9 juli 2015, Bad Münster-Merxsheim Monzingen 25 kilometer

De start is niet zo prettig vanmorgen. Toen ik de tent wilde gaan opbreken, begon het te regenen. DAt wacht ik maar even af, dacht ik. Na een half uur wordt het weer droog maar er valt nog wel af en toe een spatje. De boel inpakken en gaan maar weer. Ik ga over een lang breed pad tot aan Oberhausen aan de Nahe. Hier hoor ik vogels weer fluiten en zingen. Geweldig mooi. Het stromen van de rivier en het ruisen van de bomen en verder de stilte om me heen, dat vind ik heerlijk. Er staan hier langs de rivier veel borden met informatie over welke vissen hier in de rivier zwemmen. Het district Koblenz heeft dit gebied bestempeld als natuurgebied. De dobbelsteenslang (matrix tessalata) dreigt uit te sterven. Men wil deze slangensoort beschermen. De kleine wegen door het bos zijn afgesloten voor motorvoertuigen. Deze slang is ongevaarlijk en niet giftig. Het leeft hoofdzakelijk van kleine visjes. Deze ringslang komt nog op drie plaatsen voor in Reinland Palts. Een volwassen slang kan 90 centimeter lang worden. Helaas heb ik hier nog geen slang gezien. Om kwart voor een is de receptie al dicht. Ga maar ergens staan, zegt een man tegen mij. Er is plaats genoeg. Vanavond zit ik mijn verhaal te schrijven als diezelfde man komt vragen of ik een biertje bij hem kom drinken. Dat heb ik gedaan. Deze man komt uit Mainz en is alleen op vakantie in zijn beschilderde VW bus. Hij is van Nederlandse afkomst. Ik geef hem een visitekaartje, hij leest het en begint te lachen. Hij dacht dat zijn naam op het kaartje stond. Hij leest "van Praaij naar Winkel". Zelf heet hij van Raaij. De man heeft zijn bril niet op, daarom las hij het verkeerd. Dat krijg je als je ouder wordt, dan zie je het niet meer zo scherp.

Woensdag 8 juli 2015, Heidenfahrt - Bad Münster, 38 km.

Om kwart voor zes staan de maatjes 43 links en recht te trappelen om te vertrekken. Zij willen naar Bingen, waar de volgende overnachting zou zijn. Het is niet zo warm meer, dus het loopt wel lekker. De vogels hoor ik af en toe een beetje zingen, de kraaien gaan wel flink tekeer. Vandaag loop ik langs de Rijn van Heidenfahrt tot Bingen. Bij Ingelheim staan twee pijlers in de Rijn en nog een gedeelte van een brug. Deze brug is opgeblazen in de tweede wereldoorlog, door de Duitsers zelf zodat de vijand de Rijn niet over kwam. Vier kilometer voor Bingen is de camping. Daar ben ik maar voorbij gelopen omdat ik daar al om half negen ben. Ik dacht dan loop ik maar door naar Winzenheim. In Bingen sta ik te wachten voor een spoorwegovergang. Een half uur heb ik gewacht, maar de spoorbomen gingen niet omhoog. Verderop is een tunneltje voor voetgangers en fietsers. Daar ben ik maar naar toe gelopen. Eigenlijk wilde ik alleen maar brood halen, net over het spoor. Dan maar ergens anders brood halen. Vanaf hier loop ik langs de rivier de Nahe en neem ik afscheid van de Rijn. Het is een vlakke weg, zonder bulten. Zonder erg ben ik Winzelheim voorbij gelopen en sta ik in Bad Kreuznach. Daar is wel een camping maar alleen voor campers. Dan nog maar een paar kilometer doorlopen naar Bad Münster. Hier kom ik om vier uur aan maar dan heb ik er wel 38 km opzitten.
Vandaag heb ik dus twee etappes gelopen. Het lichaam moet er wel weer aan want na een uur rust op de camping voel ik de spieren. Nou ja, morgen zie ik wel weer.

dinsdag 7 juli 2015, Mainz- Heidenfahrt

Langzamerhand ben ik mijn spullen aan het inpakken, nog even wat boodschappen doen en dan de Wheelie gereed maken voor vertrek. Petra en Michael vinden het jammer dat ik weg ga. Maar ja, ik kan hier niet altijd blijven. Ik moet en ik wil weer verder, anders kom ik niet thuis. Deze mensen hebben mij ontzettend verwend. Daar zijn geen woorden voor. Als ik wat wilde opruimen, of iets anders wilde doen, dan zeiden ze: Nee, jij moet rusten. Jij bent onze gast. Terwijl ik mij tas aan het inpakken ben, krijg ik nog van alles toegestopt. Zoals honing, marmelade en een flesje Sambuca. Sambuca is een goed medicijn tegen de kou, zeggen ze. Alles is ingepakt, ik ben klaar voor vertrek. Dan moet ik alles in de bus laden. Petra en Michael wilden mij per sé naar Heidenfahrt brengen, maar het liefst nog verder om de verloren dagen ion te halen. Ik vind Heidenfahrt ver genoeg. De rest ga, en wil ik lopen. Ze zijn heel bezorgd om mij. Het afscheid valt Petra zwaar, ze blijft thuis. Ook omdat ze nog ziek is. Met wat traantjes in haar ogen, krijg ik een zoen en gaat ze in huis. Michael brengt me weg en ook hij heeft wat moeite met het afscheid. Zo, de ontvoerders hebben me losgelaten. Morgen is mijn eerste etappe weer na 6 dagen rust omdat het heel heet was de afgelopen dagen, ca 42 graden. Vanavond viel er nog een klein beetje regen en het onweerde maar dat stelde niet veel voor.

Maandag 6 juli Mainz vrij

Na het ontbijt heb ik eerst afgewassen. Daarna ben ik een rondje gaan lopen. Na twee uur kom ik terug met wat aardbeien. Onder de middag hebben Michael en ik rijst met pruimen gegeten. Dat vond ik erg lekker. Het is jammer dat Petra nog erg ziek is. Vanmiddag heb ik een paar gaatjes geboord voor Michael in de garage voor een nieuwe elektra leiding naar zijn carport. Daarna heb ik het gras gemaaid achter maar ook aan de voorkant. Je hebt een ijskoffie verdiend zei Michael. Hij is heel dankbaar dat ik het gras heb gemaaid. De Nederlandse les begint om half zes. Dit wordt gehouden in een Grieks restaurant. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan. Niet iedereen heeft zijn huiswerk gemaakt over een bekende Nederlander. Het interview van Michael naar mij is wel geslaagd, denk ik. Van de leerlingen worden nog enkele vragen gesteld. Om zeven uur wordt het eten opgediend, en tussendoor wordt er naar mijn mening redelijk goed Nederlands gesproken. De lerares corrigeert af en toe. Rond negen uur gaan we huiswaarts. Als we thuis zijn drinken Michael en ik nog een wijntje. Daarna gaan we slapen.

Zondag. 5 juli. Mainz snipperdag

Deze morgen ontwaak ik pas om half negen. Volgens Michael was het om zeven uur al 27 graden. n Lekker ontbijt met noten en zaden brood en een eitje erbij. Voor Michael heb ik nog een paar grote platte stenen uit de bus gehaald en achter in de tuin gelegd. Zelf kan Michael dat niet doen omdat hij met krukken loopt na een beenoperatie. Daarna hebben wij samen wat vragen opgesteld voor zijn interview aan zijn bekende Nederlander, zoals hij zegt. Zijn bekende Nederlander ben ik. Na vijf rustdagen worden mijn beentjes toch wat onrustig. De spieren weer wat korter, en soms krijg ik wat kramp in de kuiten. Af en toe moet ik wat rek en strek oefeningen doen om het lichaam en de conditie op peil te houden. Op een half ronde bal heb ik wat oefeningen gedaan. Vanmiddag heeft Michael de plaatsen en campings van mijn route voor mij in de p c gezet. Helaas is Petra verkouden geworden , daar is zij heel ziek van. Michael heeft ook diverse soorten muziek op mijn telefoon gezet. Het begint al wat af te koelen. Om negen uur vanavond is het 27 graden. Om deze tijd gaan we pootje baden in de tijl met een glaasje wijn.

Zaterdag 4 juli Mainz snipperdag

Vanmorgen heb ik mijn schoenen weer opgehaald. De schoenmaker heeft de stiksels weer keurig gerepareerd.  Wel heb ik er nog een paar wandelschoenen erbij gekocht voor reserve. Mijn reserve schoenen die ik mee heb zijn te krap geworden en krijg ik er zere voeten in. In september nemen Petra en Michael deze schoenen mee naar Winkel als ze bij ons op visite komen. Vandaag zijn we naar Wiesbaden gereden om in het bos wat verkoeling te zoeken. Dat hebben we ook gevonden. Michael weet een leuke wandelroute. Halverwege deze route is een klein waterloopje. In het waterloopje is een betonnen bak gemaakt. Het water van het stroompje komt in deze bak en blijft op niveau. Hier kan je doorheen lopen en is heerlijk verkoelend. Het is de bedoeling dat je het volgens het dr Kneipp systeem doet. Met elke stap moet je je voet uit het water en er dan weer in. Dat is het meest effectieve verkoeling en niet langer dan een minuut. Dan even rusten  en dan de sessie weer herhalen. Ik vind het heerlijk. We lopen verder de berg op naar een restaurant. Hier eten en drinken we wat. Op de terugweg nog even naar dr Kneipp en pootje baden. Als we weer bij de auto komen  is de temperatuur opgelopen tot 38 graden. Maar als we in Mainz zijn is het 42 graden . Vandaag heb ik ook geen vogels horen zingen of kwetteren. Ook die sparen hun krachten. Als het weer wat koeler wordt zingen ze weer het hoogste lied.

Vrijdag 3 juli Mainz snipperdag

Voor het ontbijt heeft Michael broodjes op de grill gelegd. Heerlijk die warme broodjes. Na het ontbijt zijn we even naar het centrum van Mainz gegaan, omdat Petra naar de huisarts moest. Michael en ik hebben een rondje gelopen naar de rivier de Rijn. Aan de rivier de Rijn is nog een stukje te zien van een verdedigings muur en een soort verdedigings toren. Aan de toren is een groot hotel gebouwd. Ook aan de rivier de Rijn staan tien appartementencomplexen met tien tot vijftien appartementen per complex. Deze woningen kosten gemiddeld € 500.000 per stuk. Een sjeik van Saoedi-Arabië heeft een heel complex gekocht. Dit is niet alleen voor hem zelf, maar ook voor al zijn vrouwen. Er is nog wel wat ophef geweest ,omdat het complex maar drie weken per jaar gebruikt wordt . Na dit kleine rondje lopen gaan we weer huiswaarts. Het wordt te warm en Michael krijgt bezoek van een collega. Rond drie uur hebben Michael en ik mijn route wat aangepast. De route loopt iets anders dan ik had gepland. Het is heel veel werk , maar nu ben ik bijna zeker van een camping. Vanavond na het eten gaan we weer met z'n drieën pootje baden en een glaasje wijn erbij.

Donderdag 2 juli Mainz snipperdag

Omdat het zo extreem warm is mag ik bij Michael en Petra blijven tot de temperatuur wat naar beneden gaat. Gisteravond heerlijk gegeten. Het was om elf uur nog 25 graden. Het is niet echt veel koeler geworden dat ik vanmorgen van bed kwam. Een lekker ontbijt met verschillende broodjes en beleg. Daarna zijn Michael en ik nog campinggaz wezen halen. En vanmorgen zie ik dat het stiksel van mijn schoenen los is. Dus gaan we ook nog even naar de schoenmaker, maar die heeft geen naaimachine. Hij neemt ze mee en zaterdag kan ik ze weer ophalen. Michael en Petra zijn op Nederlandse les en vinden het leuk als ik in het Nederlands blijf praten. Het verbeteren van hun uitspraken kunnen ze wel waarderen. Om tien uur is het 32 graden, maar de temperatuur loopt nog steeds verder op. Het is te warm om ook maar iets te doen. De temperatuur loopt op tot 37 / 38 graden. Alleen zitten in de schaduw loopt het vocht met straaltjes over mijn lichaam. Mijn kleren zijn drijfnat. Vandaag hebben we Chinees gegeten. Heel lekker en vanavond een rood wijntje gedronken. Met ons drieën zitten we in een tijl met water met ons opgezwollen voeten.  Petra heeft er nog een koelelement in gedaan. Zij hebben aan mij gevraagd om mee te gaan naar de Nederlandse les. Petra en Michael moeten een presentatie geven over een bekende Nederlander. Deze Nederlandse les is op maandag. Ik heb beloofd om mee te gaan.

Woensdag 1 juli Fürth Mainz snipperdag

Deze dag neem ik een snipperdag. Het is eigenlijk te warm om te lopen. Het plan is om vandaag naar de zoutgrotten te gaan. Ik ben erg benieuwd hoe diep we onder de grond gaan. Vol verwachting ga ik om elf uur naar binnen. Hartelijk word ik ontvangen. Begeleid door een dame gaan we naar een deur waar ik plastic overschoenen aan krijg. De deur gaat open en we gaan naar binnen. Zoekt u maar een stoel uit. De vloer is bedekt met grove zoutkorrels. In deze ruimte staan tien relexstoelen. Goed diep adem halen en zet de stoel maar in relaxstand. De dame vertrekt en ik zit hier in een ruimte wat op een zoutgrot moet lijken. Drie kwartier duurt deze sessie. Wel wordt er mooie harpmuziek gedraaid. Het is donker , maar hier en daar worden wanden en plafond verlicht. Ik doe mijn ogen dicht en zie een mooie vrouw achter een harp zitten tussen hard zwoegende zoutdelvers. Als ik mijn ogen doe zijn de drie kwartier voorbij. Dit is een namaak zoutgrot, het is meer voor de ontspanning. En als je de ruimte verlaat is het de bedoeling dat je wat schoonheidsproducten koopt. Mijn volle verwachting is teniet gedaan , maar het was wel ontspannend. Weer terug naar de camping waar de temperatuur is opgelopen tot vijfendertig graden. Mijn tent inpakken want Michael en Petra komen mij ontvoeren. Precies om een uur staan ze voor mijn neus. De kar wordt ingeladen en op naar Mainz. Het is veel te warm om te lopen zeggen ze.

Dinsdag 30 juni Marbach/Stausee Feurth 18 km

Vanmorgen ben ik om vijf uur vertrokken. Omdat het jonge stel mij in mijn oor had gefluisterd dat het 38 graden of nog warmer zou worden. En naar het weekend 40 graden. Dus ik heb de wekker op vier uur gezet, maar ik ben om half vier al wakker. Weer ga ik vandaag gedeeltelijk over het fietspad en over de hoofdweg. Om half zes begint de temperatuur al aardig op te lopen. Rond tien uur ben ik aan het begin van Feurth en haal ik bij de bakker wat broodjes en een kopje koffie. Een klant vraagt waar ik vandaan kom en waar ik naar toe ga enz enz. Dan laat ik mijn kaart zien waar de route op staat. Viel pass zegt de klant. En van de bakker hoef ik de koffie niet te betalen, de broodjes wel. Ik drink de koffie buiten in de schaduw op. Op dat moment ben ik toch door de warmte bevangen. Alles begint te draaien voor mijn ogen. Gelukkig heb ik nog een beetje water en wat zoute cashewnoten. Dat heb ik eerst maar genuttigd. Zo ben ik een half uur blijven zitten, toen ging het wel weer. Bij een pompstation heb ik nog wat vocht gehaald. Wat kan water dan lekker zijn. Om elf uur loop ik de camping op. Tent neerzetten en eerst even slapen. Tegen de middag komt er een busje de camping op en staat schuin tegenover me. Daar moest nog wel een voortent aan bevestigd worden. Dat was komisch om te zien. Vader gaat in een stoel zitten, en zoon en moeder halen de voortent uit de verpakking. Volgens mij hebben ze niet eerst thuis geprobeerd hoe zoiets nou werkt. De fiber stokken worden in elkaar gezet. Dat gaat goed. Dan wordt de tent uitgepakt en uitgebreid op de grond gelegd. Moeder gooit hem links om en zoon gooit hem rechts om. Daar moest ik al om lachen. Uiteindelijk worden de stokken in de tent geregen. Vader komt uit de stoel en tilt een van de stokken op. Laat liggen zegt moeder tegen hem ,en vader gaat weer terug in dromenland stoel. Ja en nu. Nou moet ie nog aan de bus vast. Nou dan eerst de haringen maar de grond in. En jawel daar valt de tent. Dan toch maar eerst de beschrijving lezen. Ze waren vergeten dat er op het dak van de bus ook nog wat bevestigd moest worden. Een magneetstrip ofzo. Dat gedaan en nou maar weer aan de touwtjes trekken. En jawel hoor daar valt de tent weer en ook de magneetstrip. En ik zit bij mijn tent te lachen. Maar ze hebben het door. Er moet eerst een touw over de bus heen.  Inmiddels is het drie uur en alles is kant en klaar.

Maandag 29 juni Kleinheubach. Erbach. Marbach/Stausee 34 km

Vandaag loop ik de bergen in richting Erbach. De weg is een enorme lange klim. Ongeveer zes kilometer omhoog naar bijna 550 meter. Er lijkt geen eind aan te komen. Dit komt nog een paar keer voor op dit traject. Langs deze weg ligt gedeeltelijk een fietspad en de rest loop over de hoofdweg. Halverwege loop ik langs een park met Engelse tuinen. Het hek is nog gesloten als ik er rond half negen langs loop. Intussen is de trui uit en de pijpen van de broek geritst. De temperatuur loopt op richting de dertig graden. In Erbach vraag ik waar de camping is. Die is begin dit jaar gesloten krijg ik te horen van een man die ik aanhield. Wat is je volgende etappe vraagt de man. Naar Feurth zeg ik. Dan kan je het beste naar Marbach/Stausee, dat is de richting. Dat is ongeveer zes kilometer. O zeg ik, dat is dan een uur lopen of zijn er nog bulten op dit pad. Nou zegt ie het is wel twee uur lopen. Maar dat is twaalf kilometer zeg ik. Nee hoor zover is het niet. Na tweeënhalf uur kom ik aan in Marbach/Stausee. Dit meer ligt nog een kilometer van de weg af. Ik kijk eerst even rond en zie niets waar ik me moet melden. Dan zet ik mijn tent maar neer vlak bij het water. Ik trek mijn zwembroek aan en ga een rondje zwemmen. Vanavond raak ik in gesprek met een jong stel uit Michelstadt. Zij vinden het geweldig wat ik doe. Rond negen uur komt er een man aan en zegt dat ik hier niet mag staan. Waar moet ik dan staan vraag ik. Daar boven achter de rood witte lint. Tot morgen zegt ie. Dus de boel maar verhuizen en daarna ben ik in mijn mandje gekropen. Wat een gedoe voor een paar uur, maar ja regel is regel.

Zondag 28 juni Freudenberg Kleinheubach 18 km

Het is bladstil en het water van rivier de Main stroomt bijna geruisloos voort. Wat een rust als ik hier loop. Alleen zijn het de ganzen die vreselijk veel herrie maken. Het gezang van andere vogels is het aanhoren meer dan waard. Wat is dat toch mooi in de stilte. Ik loop langs de rivier over het fietspad, een enkele hardloper en fietser kom ik tegen. Aan het begin van Miltenberg koop ik een paar broodjes . Dat kan hier op zondag, er zijn bakkerijen die open zijn tot twaalf uur. Dat vind ik heel handig. Bijna aan het eind van Miltenberg staat een slot in de bergen. Vanaf dat slot is een muur gebouwd naar beneden. Deze muur is een paar meter hoog en komt uit bij een mooie bovenburen die over rivier de Main gaat. Daarna loop ik door naar Kleinheubach. Hier sta ik op een camping met weinig voorzieningen. Mijn tent staat aan het water. Plezier bootjes, speedboten en rebooten varen heen en weer. Na dat de speedboten voorbij zijn klotst het water tegen de walkant. Vanuit mijn tent kijk ik naar een klooster die bovenop een berg staat.

Zaterdag 27 juni Bestenheid. Freudenberg 19 km

Gisteravond vielen er nog een paar spatten regen. Toen heb ik nog een briefje voor € 25.00 in de lucht gegooid, zodat het maar droog mag blijven. Het is droog als ik uit mijn mandje stap. Al na een half uur moet ik alles afdekken en het regenpak aan. Eerst begint het zachtjes te regenen, maar al snel regent het heel hard. Dat briefje van € 25.00 heeft niet geholpen, het was tekort zeker. Maar goed ik loop hier nou eenmaal, en ik moet verder. Ik loop langs de kronkelende rivier de Main waar een enkele vrachtboot vaart. Het is niet zo druk met de scheepvaart hier. Regen, regen en nog eens regen het gaat steeds harder . Ik loop op het fietspad tussen de rivier en de hoofdweg. Een auto rijdt loeihard door een plas op zijn rijbaan. Het water spat in een boog weg, en ik krijg de volle laag over me heen. En bedankt roep ik in mezelf. Want het zal de chauffeur een worst wezen waar dat water terecht komt. Soms lijkt het droog te worden, maar dat is een illusie. Na vier uur stevig doorstappen kom ik aan in Freudenberg. Ik zie een supermarkt en ga eerst wat voorraad aanvullen voor ik naar de camping ga die ik al was voorbij gelopen. Als ik het campingterrein op loop wordt het droog. De zon komt zelfs kijken. Met mijn schoenen vol water en drijfnatte kleren ga ik mijn tent opzetten. De tent staat en al het natte spul kan nu drogen in de zon. Van de eigenaar krijg ik een douche muntje en tweede munten voor gas om te koken. Met zoveel regen zie ik weinig onderweg, ook de vogels zijn met zulk weer erg stil. Na vijf uur is het prachtig weer geworden en zit ik lekker in de zon.

Vrijdag 26 juni Triefenstein/Main. Bestenheid 16 km

Als ik vertrek volg ik eerst een paar kilometer rivier de Main. Daarna ga ik via een brug naar de overkant waar ik de bergen in ga. Ik mag nu klimmen naar 650 meter over vijf kilometer. Mijn conditie is goed. Boven aangekomen ben ik drijfnat. Onderweg passeer ik nog een klooster dat boven op de berg staat. Dalen doe ik net zo snel als klimmen. Wel moet ik goed om mijn knieën denken, verend naar beneden lopen. Soms zou ik willen dat ik telescoop benen had. Dan kan ik ze links of rechts wat uitschuiven zodat ik waterpas blijf lopen. De wegen en paden liggen heel vaak schuin. Bij Kreuzwertheim ga ik via een brug weer naar de overkant van rivier de Main. Rivier de Main heeft een lengte van 155 kilometer staat hier op de camping te lezen. Nou weet ik niet of het de vaar lengte is of de hele lengte vanaf het ontspringen. Om half tien loop ik de camping in Bestenheid op. Vanmiddag ben ik lekker wezen zwemmen in het zwembad naast de camping. Dat is alweer een tijdje geleden dat ik heb gezwommen. Hier fris ik wel weer van op.

Donderdag 25 juni Zellingen. Marktheidenfeld. Trirfenstein 25 km

Ik vertrek lekker op tijd, alhoewel ik me heb verslapen. Dat komt vast door het treinverkeer wat hier langs dendert. Als zo'n trein langs komt met zo'n veertig tot zestig wagons geeft dat een oorverdovend lawaai, maar later val ik als een blok in slaap. Verslapen dus. Het is mooi weer, droog maar een beetje heiig. Ik loop vandaag naar Marktheidenfeld waar een camping is. Op deze route passeer ik een aantal kleine dorpjes. Helaas loop ik over een hoofdweg, daar is niet zo veel aan. Wel mag ik een paar heuvels beklimmen, en ga ik naar ongeveer vijfhonderd meter . Het valt mee, het gaat geleidelijk aan. Als ik in Marktheidenfeld aankom is er geen camping, die is tien kilometer terug. Als je een camping zoekt in een plaats moet je goed opletten. Want Kreis is de omgeving van de plaats, dus het kan zijn dat er in de plaats waar je zoekt helemaal geen camping is. Zoals ik al meerdere keren mis greep. Ik ben zes kilometer door gelopen naar Trirfenstein/Main. Morgen weer verder.

Woensdag 24 juni Kalte Quelle/ Wurtzburg. Zellingen 23 km

Gisteravond heeft het nog geregend. Maar als ik wakker word is mijn tent droog. Het is nog wel bewolkt maar niet meer zo koud. Als ik vertrek ligt iedereen nog te slapen. Als ik richting Wurtzburg loop moet ik eerst een paar kilometer over een industrieterrein, voor ik in de stad zelf ben. Door de stad volg ik rivier de Mainz, waar hier en daar een cruiseschip ligt aangemeerd. Een cruiseschip gaat door de sluis. Het past allemaal maar net. Aan weerszijden is nog vijfentwintig centimeter ruimte . Een klein stukje ga ik door de stad om een punt af te snijden. Daarna kom ik weer uit bij de rivier en richting Zell. Dit stadje ligt een paar meter hoger dan waar ik loop. Hardlopers en fietsers gaan me regelmatig voorbij of komen me tegemoet. In Erlabrunn ga ik toch maar even mijn voorraad aanvullen. Anders heb ik straks niets te eten. Voor de middag ben ik in Zellingen en staat mijn tent. Eerst een broodje eten en dan even slapen. Dat heb ik wel verdiend vind ik. Rond drie uur begint het warmer te worden en de lucht wordt weer helder. Om half vijf zit ik lekker te genieten in de zon bij vijfentwintig graden.

Dinsdag. 23 juni Ochsenfurt Kalmte quelle/Wurtzburg

Het heeft de hele middag en avond geregend. De hele middag heb ik in mijn tent gezeten. Om half negen ben ik maar in mijn slaapzak gekropen en gaan slapen. Vandaag heb ik een kort traject, veertien kilometer. Het is hier een beetje verwarrend met de rivieren. Ik loop langs de Mainz richting Würtzburg. Het fietspad ligt aan de Mainz. Een lange rechte weg. Konijnen huppelen voor me uit de struiken in. Het water van de rivier kabbelt voort , en ik ga stap voor stap vooruit. Het  is bladstil en gelukkig droog al dreigt het wel . Even voorbij Winterhausen stopt er een auto en er stapt een man  uit. Ik ben op m'n hoede. Deze man is erg geïnteresseerd in mijn Wheely, hij wil er alles over weten. Na uitleg over mijn kar wenst de man mij een mooie tocht en een gezonde thuiskomst. Rond tien uur ben ik op de camping. Vanmiddag ben ik met de bus naar Würtzburg gegaan. Even wat rond kijken en om vier uur weer terug. Er is hier een residentie, een van de meest belangrijke kastelen van Europa. Gebouwd tussen 1720 / 1744. En zo zijn er nog meer van dit soort bouwwerken. O a  de Dom St. Kilian, het Juliusspital dat is opgericht door prins-bisschop Julius Echter in 1576. Vesting Marienberg oorspronkelijk een schuilplaats uit de Hallstatt periode rond 1000 voor Christus.

Maandag. 22 juni Uffenheim Ochsenfurt 19 km

Vanaf 19 juni is het route 66. Om twee uur vannacht werd ik wakker van de regen. Het kwam met bakken uit de lucht. Even heb ik wakker gelegen en viel weer in slaap door het monotone geluid van de regen. Om vijf uur word ik weer wakker. Kleertjes aan wassen enz enz. Het is gelukkig droog waar ik wel op had gehoopt. De beentjes gaan om half zeven stap voor stap het eerste heuveltje beklimmen. Dat is altijd wel lekker gelijk een bult voor je neus. Dan ben ik direct al wat energie kwijt. Ik loop richting Gollhofen over het fietspad. Links en rechts staat tarwe, rogge haver of mais en een beetje suikerbiet. Dit land staat vol met gerst, hier kijk ik al weken naar. Een enkel veld heeft de combine al kaal geschoren. Zo'n zeven kilometer voor Ochsenfurt stopt een auto en er stapt een man uit. Of ik wat geld kan wisselen. Ik kijk in mijn portemonnee, en gelijk zit hij er ook in. Hé zeg ik en ik geef hem een tik op zijn vingers en ik draai me om. Hij zag een dubbeltje en griste die razendsnel uit mijn knip, en verdween. Twee stappen verder kijk ik in mijn knip en jawel hoor € 25.00 ook weg. Meer had ik ook niet bij me. Nog even kijken of ik mijn bankpasje nog heb, gelukkig die zit er nog in. Dat is wel balen, ik ben er toch wel alert op en toch overkomt het me. Als ik in Ochsenfurt aankom vraag ik bij een asperge en aardbeien stalletje waar de camping is. De vrouw legt uit hoe ik er kan komen. Gelijk vraagt ze waar ik vandaan kom. Uit Nederland zeg ik, ik loop van Praag naar huis en ik laat mijn route zien. Goeie God zegt ze, dat is toch niet waar.  Ze pakt een doos aardbeien in een plastic tas. Voor onderweg zegt ze. Zo zijn er toch ook nog goeie mensen.

Zondag 21 juni, Obernsen - Uffenheim 24 km

Het lijkt erop dat het vandaag redelijk mooi weer gaat worden. Ik loop om het meer naar de juiste richting van Illesheim. In Illesheim is een grote legerkazerne gevestigd. Het terrein is dan ook omhek en grote waarschuwingsborden zijn eraan bevestigd. Als ik na een uur lopen in de verte kijk, ziet het daar wit van het water. En als ik achter mij kijk probeert de zon mij in te halen.Maar ik loop net zo'n beetje in de drup. Even twijfel of ik het regenpak aan moet trekken. Maar dat hoeft gelukkig niet. Op deze route beklim ik maar een paar heuvels die 300 - 400 meter hoog zijn. Dat valt nog mee vandaag. Ik geniet van de leeuweriken, merels en andere zangvogels. Soms moet ik erom lachten hoe ze hun melodietje fluiten. Als ik nou muziek kon schrijven, kon ik al die geluiden opschrijven. Maar helaas, die gave heb ik niet. Er staat toch nog wel een stevige bries. Dat voel ik als ik bovenop zo'n heuvel ben. Maar dat mag de pret niet drukken. als ik bovenop de heuvel sta, dan heb ik een schitterend uitzicht. Ik kom aan op de camping die naast een zwembad ligt. Ik ga mijn tent opzetten. Staat hij net, breekt er een fiberstok. De tent maar weer uit elkaar gehaald en de stok maar vervangen. Ik heb gelukkig een aantal reservestokken bij me. Het vervangen van de stok kost wel wat tijd. Zo, de tent staat weer. En nu een broodje eten en een klein tukje doen. Daarna ben ik Uffenheim ingegaan. Ik loop door een stadspoort waar ook nog een stadsmuur aan vast zit. Een paar straten verder is nog een stadspoort. Verder staat er een kerk en meerdere monumentale panden. De camping is een kleine camping maar goed verzorgd.

Zaterdag 20 juni, snipperdag

Vandaag lekker uitgeslapen tot 7.00 uur. Rustig aan mijn ontbijt gegeten en daarna douchen want gisteren ben ik zo in mijn mandje gekropen. Ik was nogal moe van al die heuvels die ik op en af moest klimmen. de heuvels zijn niet hoog maar de hellingen zijn wel erg lang soms. Dat kost erg veel energie. Nog even wat broodjes halen in het dorp en daarna mijn kleren wassen. Op de terugweg staan twee mannen een wegwijzer in de grond te slaan voor een oldtimer tractor show. Je kont toch ook wel, zeiden ze.  Lekker bier drinken en vlees eten. Daarom zijn de mannetjes hier nogal stevig van postuur. Vannacht heb ik nog liggen naaien. In mijn zijden binnenzak zit een grote winkelhaak. Dus heb ik naald en draad ter hand genomen en het gat zo goed mogelijk proberen te dichten. Het is geen super naaiwerk maar het zit aan elkaar. Het weer is wat wisselvallig. Zo schijnt de zon en zo regent het. Mijn tent is net zo'n weerhuisje. Tentje open, tentje weer dicht. In de avond wordt het wat beter weer, maar ik vind het nog steeds koud.

Vrijdag 19 juni, Langenzenn - Wilhermsdorf - Obernzen. 28 km

Marian belde mij vanmorgen al vroeg om mij te feliciteren met mijn verjaardag. Ook krijg ik een paar SMS-jes met de felicitaties. Eerst wilde ik twee nachten blijven maar vanmorgen dacht ik acht of tien km verder is ook nog een camping. als daar vandaag heen ga, dan hoeft ik morgen niet zo'n eind te lopen. Dus de boel maar weer inpakken en gaan. Vanaf Eichensee ga ik via een veldweg richting Heinersdorf. Vervolgens volg ik de rivier de Senn naar Wilhermsdorf. Hier zou een camping moeten zijn. Na een aantal keren vragen kom ik uiteindelijk uit in Uterulsenbach. Hier staat een boertje zijn vensterbanken van mos te ontdoen. Hij wist niet van een camping. Het boertje houdt een tractor aan en legt uit waar ik naar toe wil. Dit Duitse dialect is bijna niet te volgen. De tractorchauffeur zegt: Ja da ist hier een nacktcamping. Maar met dit weer lijkt me dat wat koud, zei hij. Ja, zeg ik en met duim en wijsvinger geef ik aan hoe koud het is. Ik moet het maar niet doen zeg ik. Anders moet ik een touwtje aan Japie vast maken ander kan ik hem niet vinden. De mannen moesten erg lachen toen ik dat zei. Ze wijzen mij de weg richting Neuhoff aan de Senn en dan naar Obernsenn. Gelukkig is het vandaag droog gebleven maar er waait wel een stevige wind en het is slechts 13 graden.

Donderdag 18 juni Dechsendorf Langenzenn 25 km

Als ik mijn tent in pak is het nog droog. Na een half uur lopen begint het zacht te regenen. Nog een half uur later moet ik echt het regenpak aan want het gaat steeds harder regenen. De temperatuur daalt van ,25 graden naar 13 graden. Mijn vingers zien regelmatig wit van de kou. Maar een pelgrim laat zich niet kennen en loopt rustig door. Met de schoenen vol water bereik ik de stad Erlangen. Ik zie geen mens op straat, het lijkt wel een verlaten stad. Zo volg ik een paar kilometer rivier de Mainz, tot ik bij rivier de Zenn ben. Dan volg ik rivier de Zenn via Veitsbronn naar Langenzenn. Als ik in Langenzenn.aankom zie ik een steenfabriek van Koramic. Deze fabriek maakt bouwstenen en diverse soorten dakpannen. Zonder dat ik het wist sta ik voor het raadhuis. Hier vraag ik aan een dame die haar auto aan het parkeren is of zij weet hoe ik bij de Eichen See kan komen. Zij neemt me mee het raadhuis in , en haalt een kaart van de omgeving. Zij markeert de weg die ik moet lopen. Ongeveer twee kilometer zegt ze, maar tel er maar twee kilometer bij op. Dol enthousiast als ze is over mijn voettocht van Praag naar Winkel en iedereen moet het weten. Ik geef een visitekaartje aan haar zodat ze mij kan volgen. Daar is ze heel blij mee. Een man van de gemeente loopt nog een klein stukje mee om me nog even de juiste weg in te sturen. Om even over een arriveerde ik op de camping drijfnat. Maar alles heeft zijn charme, ik ga gewoon door, weer of geen weer.

Woensdag 17 juni Bamberg /Bug. Erlangen/Dechsendorf. ,51 km. 20 km per bus

Rond zes uur ben ik start klaar. Nog even de route in mijn telefoon zetten. Nou dat kan ik wel vergeten, geen internet bereik. Daar koop ik dan zo,n dure kaart voor van Hotspot. Ik heb er een half uur plezier van gehad i p v 24 uur. Dat dus nooit meer. Dan maar weer op de kaart af gaan wat ook heel goed gaat. Eerst loop ik richting Frensdorf. Dat is zo'n tien huizen dorp. Daarna passeer ik Hermsdorf. Ondertussen ben ik diverse kleine riviertjes overgestoken. Langs sommige riviertjes loop ik een paar kilometer. Dan hoor ik de bomen ruisen, de vogels fluiten en het water soms hard stromend en soms voort kabbelend. Dit tezamen geeft energie en rust. Ik loop hier toch echt in een paradijs. Ik loop door naar Hochstadt a de Aisch. Dan volg ik een paar kilometer de Aisch. Maar geen camping. Ik zie een bus staan waarop staat Erlangen. Even vragen aan de chauffeur of die weet waar de camping is. Hier is geen camping zegt de chauffeur. Stap maar in want in Dechsendorf is een camping en daar kom ik langs. Ik wil een kaartje kopen , die heb Ik niet vandaag gratis. Híj helpt me mijn kar de bus in. Híj zet me af midden in het bos, en vertelt hoe ik moet lopen. Ongeveer vier kilometer is het nog. Om twee uur ben ik op plaats van bestemming. Alleen tot drie uur moet ik wachten. Dan koop ik eerst maar een broodje en een kopje koffie.

Zondag 14 juni Neuhaus am Rennweg Sonnenberg. Coburg Lichtenfels. 28 km + 25 km bus en trein.

Ik start om half negen, zelf vind ik dat twee uur te laat, maar het ontbijt is niet eerder dan acht uur. Gelijk zit ik in de prijzen. Het is hier een skigebied. Er ligt een bult voor me van ongeveer 500 meter hoog. Deze bult gaat vrij steil omhoog. Dus de eerste zweetdruppels heb ik al snel te pakken. Als ik boven ben is mijn hemd drijfnat. Als ik in Lauscha ben , is het een en al glasblazerijen en glashandelaren. Maar ik zie geen zandwinning voor deze industrie. Via Steinach loop ik Sonnenberg waar een camping zou zijn. Maar ook hier is geen camping. Grommel de grommel, nu sta ik even achteruit te bidden. Ik ben met openbaar vervoer naar Lichtenfels gereisd. Het is niet sportief, maar nood breekt wetten. In Lichtenfels sta ik aan de Mainz. Hopelijk gaat de verdere reis beter. Lichtenfels ligt aan rivier de Mainz. Als ik het goed heb ontspringt deze rivier in de buurt bij Waltstein. Deze rivier zal ik vaker zien onderweg. Op deze camping is een jonge vrouw die in haar auto slaapt en 14 dagen heeft rondgetrokken. Dinsdag moet zij weer aan het werk. Zij is electrotechnisch ingenieur.

Dinsdag 16 juni Rattelsdorf Bamberg/Bug 25 km

Om half vijf gaat mijn biologische wekker. Snel het ochtendritueel, de boel inpakken en vertrekken maar weer. Toch heb ik wel lekker geslapen, maar wel waakzaam en de tenthamer naast me als wapen. Een man wijst me welke kant ik op moet lopen. Bounach is het eerste dorpje waar ik langs loop. Zo komen er nog heel wat van die tien huizen dorpjes. Rond elf uur ben ik in Bamberg. Ik loop naar het centrum ofwel de Altstadt. Hier staan prachtige historische gebouwen. O a de Dom van Bamberg. Maar ook in andere straatjes waar souvenirwinkels, snuisterijen, cafés en restaurants zijn staan hele mooie panden. Ik loop door een van die straten als ik aangesproken word door twee mannen die een biertje staan te drinken. "Wij zijn jou vanmorgen voorbij gefietst bij Bounach. Heb je dit donker bier wel eens geproefd, dat is heel lekker, hier proef maar. Inderdaad mhet is lekker bier, maar aan een slok heb ik genoeg, anders kom ik nooit op de camping. Dan krijg ik van die looien benen. Moeten jullie niet verder fietsen? vraag ik. Nee, wij nemen een halve dag vrij. Onze vrouwen zijn aan het werk voor ons bier. ha, ha, ha. Van de Mainz ga ik naar de rivier de Insel. Om even na twaalven ben ik in Bug op de camping. Pauze van 12 - 12.30 uur staat er te lezen. Dat valt nog mee.  Er komen nog meer Nederlanders, die zijn met een camper. Als de receptie open gaat wordt er door de aanwezigen gevraagd naar een supermarkt. Je kunt meerijden als je wilt, zegt de meneer van de camper. Dat heb ik gedaan. Mijn telefoon mocht ik bij deze mensen ook opladen. 's Avonds word ik voor de koffie uitgenodigd. Deze mensen komen uit Friesland. Tjeerd heet hij dacht ik. Hij is historicus en erg geinteresseerd in de eerste wereldoorlog.

Maandag 15 juni Lichtenfels. Rattelsdorf 24 km

Als ik mijn tent aan het inpakken ben, gaan een man en een vrouw smorgen om zes uur zwemmen in y Mainz. Verder dat lijkt me erg koud zo vroeg. Het is maar net wat je gewend bent. Vanaf Lichtenfels loop ik nu langs de Mainz. Het stromend water, het gezang van de vogels en het ruisen van de bomen, wat is dat een genot. Af en toe huppelen er wat konijnen in en uit de struiken. Bij Bad Staffelstein moet ik eigenlijk omlopen. Wegomleiding verboden voor fietsers. Ze zijn hier bezig met viaducten aan het bouwen en nieuwe spoorlijnen aanleggen. Ik heb de gok genomen om toch door te lopen en eigenlijk geen zin heb om vijf a zes kilometer om te lopen. Het lukte mij om over een pad te lopen waar ook bouwverkeer over heen gaat. Ik kom uit bij Ebensfeld. Net voorbij Ebensfeld stopt een auto. De man achter het stuur zegt, he kameraad waar gaan we naar toe. Naar Rattelsdorf zeg ik. O dat is nog twee uur lopen , heel veel succes, en hij gaat weer verder. Op de camping aangekomen is de receptie open van negen tot tien en van vijf tot zes. Daar sta ik dan om twee uur. Gelukkig komt er een man aan die zegt daarachterin rechts kun je wel staan. Ik loop daar naar toe en even schrik ik en keer weer om. Hier staan allemaal woonwagen bewoners. Toch heb ik me bedacht en heb ik mijn tent neergezet. Om vijf uur meld ik me bij de receptie. Een vrouw die nogal slist staat me te woord. De meechste menchen keren weer om. Dat u het aandurft fchint ik knap. Ik moest me even omdraaien om niet in de lach te schieten.

Zaterdag 13 juni. Orlameunde Saalfeld Neuhaus am Rennweg 30 km + 25 km met bus.

Het is prachtig weer , nog niet te warm maar wel in de korte broek lopen. Bij Orlameunde komt rivier Orla uit in rivier de Saale. De Orla ontspringt tussen Neustadt a de Orla en Triptis. Dit is een klein smal riviertje, maar Het water kan Ik best horen als ik op de weg loop.   e is aan mijn rechterkant. Het water kabbelt rustig voort. Soms is water helemaal vlak maar bij een kronkel in de rivier zie ik dat er een aardige stroming is. Ik loop richting Rudolstadt, waar ik een paar keer de rivier oversteek. Ik verbaas me er over dat de route bijna altijd over kilometers lange industriegebieden gaat. Daar is nou net niks aan. Als ik uiteindelijk in Saalfeld aankom ga ik eerst wat boodschappen doen. Soms vergeet ik dat het weekend is en dan zijn de winkels dicht. Daarna ga ik op zoek naar de camping. Als ik daar aankom en voor de poort sta, hangt er een A4tje waarop staat dat de camping is gesloten. Sinds acht juni is de poort dicht en verzegeld. Ik vraag aan een man of er nog een camping is. Niet hier , dan moet u tien kilometer terug, zegt de man. Ik ben met de bus naar Neuhaus am Rennweg gereisd. Als ik daar aankom is er geen camping, en het jeugdherberg zit vol. Gerommel de grommel. De beheerder van het jeugdherberg heeft zo,n vijftien adressen gebeld, allemaal vol. Uiteindelijk een hotel die nog een kamer over heeft. Intussen is het 's avonds half zeven, maar ik heb onderdak.

Vrijdag 12 juni Jena Orlameunde 24 km

Regen om half vier, als het straks maar droog is voor dat ik ga inpakken. Gelukkig , mijn gebeden zijn verhoord het is droog. Inpakken en gaan . De camping die ik verlaat is een leuke eenvoudige camping. De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Het ziet er allemaal keurig uit. Dat heb ik tussen Maagdenburg en Jena wel eens anders gezien, met minder schone toiletten en douches . Tussen Praag en Berlijn ziet het er allemaal zéér schoon uit. Niet met buitenschoenen in de douche gelegenheid, maar badslippers aan. Daar durf je ook niets op de grond te laten liggen. Je kan er bijna van de grond eten. Er zijn camping eigenaren die daar eigenlijk op excursie moeten gaan. Maar goed, ik loop de route langs de Saale. Geen last  van al dat razende verkeer. Zo loop ik naast de rivier en zo loop ik twintig meter hoger en kijk ik hoe het kalme water voort beweegt. De temperatuur loopt al aardig op. Bij Rothenstein ga ik wat nuttigen en mijn broek inkorten. Vlak voor Kahla komt een vrouw mij achterop aan fietsten. U loopt zeker een hele lange wandeling zegt de vrouw. Ja zeg ik, ik ben nog niet thuis. Ik laat zien hoe mijn route loopt. Als ik wat voor u kan doen zegt u het maar, nou dat heeft ze wel tien keer gezegd. Ze rebbelt en kwebbelt maar door. Dan wijst ze mij het fietspad nog richting Orlameunde. Dat is nog zeven kilometer zegt ze. Ik sta alleen op het veld van een boothaus, dat ook als camping dient voor fietsers wandelaars en kanoën. Dit veld is naast een voetbalveld , waar vanavond een voetbalwedstrijd is met veteranen. Het gaat allemaal niet zo snel.

Donderdag 11 juni Jena Rustdag

Alhoewel ik vroeg wakker ben, ben ik nog maar bilijven liggen tot zeven uur. Even  het ochtend ritueel, en eten met een beker thee. Nu eerst maar even kijken hoe het met mijn poezelige voetjes is gesteld. Schoon maken met alcohol en prikken. Dan de rommel er uit persen, en weer met alcohol schoongemaakt. Zo blijf ik n paar uur met blote voeten in mijn sandalen rond lopen. Ik ga eerst mijn kleren wassen voor ik naar de stad ga. Dan is dat droog als ik terug kom. Rond de middag stap ik op de tram naar de stad. In het centrum staan een paar grote winkel centra. Op bijna elke hoek van de straat verkopen ze braadworst, asperges en aardbeien. Verder is er in deze stad niet veel te beleven. Als ik bij de schoenmaker kom zijn mijn schoenen nog niet klaar. Nog tien minuten zegt de man. Een uur later , nog niet klaar. Na een half uur kom ik er weer, maar hij is bezig. Rond drie uur stap ik weer op de tram richting camping, met mijn schoenen. Bij de tent kijk ik hoe het met mijn voeten is. Mijn rechter voet gaat goed, mijn linker voet gaat iets minder. Straks weer schoonmaken en alvast intapen, dan kan ik morgenochtend zo aan de hobbel.

Dinsdag. 9 juni. Naumburg Dobritschen 25 km

De maatjes 43 links en rechts hebben er al weer zin in om mij naar de volgende plaats te brengen. Ik hoop maar dat het goed gaat. De voetjes heb ik getaped dus gaan maar weer. Stroomopwaarts loop ik langs rivier de Saale. Ik ben nog maar een half uur op pad ,zie ik een vos het bos in gaan. Het ziet er nogal mottig uit. Schichtig om zich heen kijkend verdwijnt hij. In deze streek is de hoofdzaak van landbouw nog steeds tarwe en koolzaad. Toch zie ik hier ook wel dat de wijnbouw vormen aanneemt. Het vlakke land wordt steeds heuvelachtiger tot een hoogte van 385 meter. Maar langs de rivier  is het nog een vlakke weg tot nog toe. Zo langzamerhand worden mijn broeken pipo broeken. Het is meer broek dan kont. Als ik bij Saaleck over een brug loop staan er halverwege een grote groep hangouderen met fiets. Zij staan foto's te maken van een burcht die daar bovenop een berg staat. Zal ik een foto maken met je camera met deze mooie achtergrond zegt een van de dames. Dat is goed zeg ik. Zij willen alles weten wat mijn reisdoel is. De weehly vinden ze helemaal een goeie uitvinding. Ze wensen mij een goeie tocht en de hele groep vertrekt naar Naumburg. Ik blijf langs rivier de Saale lopen naar Camburg . Maar de camping is in Dobritschen ,drie kilometer verderop. Nog even doorzetten

Woensdag 10 juni. Fonetische. Je na. 19 km

Nog steeds loop ik stroomopwaarts langs de Saale, en dat duurt nog wel een paar dagen. Op deze route kom ik al flinke bulten tegen waar ik over heen moet. n Vos springt voor mij uit het tarwe veld de weg op, en rent weg. Deze rivier kronkelt door dit mooie landschap. Het pad dat ik loop gaat gelukkig niet met de rivier mee, die gaat gewoon recht door. Als ik mijn kar aan de kant zet om een broodje te eten, komt er een fietser aan, en zegt de man smaakt het broodje. Ja lekker een broodje kaas. Rond tien uur gaat de temperatuur aardig omhoog naar denk ik twintig graden. Het pad is zo aangeled dat ik door geen enkel dorpje ga. Dat is soms wel lastig , want ik kan dan ook geen brood kopen. Voor de middag ben ik op de camping. Als ik er niet ben zoekt u maar een plaats. De receptie gaat om 16.00 uur open. De eigenaar is aan het gras maaien. Hij komt op me af en zegt aan die kant rijden geen auto's. Dus zet ik daar mijn tent maar neer. Vanmiddag ben ik met de tram naar de stad gegaan, op zoek naar een schoenmaker. Mijn schoenen moeten voorzien worden van nieuwe hakken. In een winkelcentrum zit een Mister Minnet. Morgen kan ik mijn schoenen weer ophalen. Om 16.00 uur meld ik me bij de receptie en betaal voor twee nachten. Dat is alweer een snipperdag, zo hou ik er niet veel over. Ik weet niet of mijn baas dat wel goed vind. Maar ja, met nieuwe hakken kan ik weer 1000 km voort. Ik denk dat ik dan wel thuis ben.

Maandag 8 mei Rustdag. Naumburg

Vandaag mijn tweede rustdag. Eigenlijk vind ik daar niks aan, alhoewel het al beter gaat. Ik heb mijn tent helemaal leeg gehaald en even schoongemaakt. Ook de tas van mijn weehly en de weehly zelf maar weer poetsen. De wielen gesmeerd en wat kleren gewassen. Het weer is niet zo mooi , dat zeker tien graden bij zaterdag. Rond half twaalf probeert een man aan de andere kant van het meer zijn tent neer te zetten. Hij is aan het puzzelen  met zijn buizenframe . Een uur later staat er nog niets het frame valt steeds om. Na diverse pogingen probeert hij het doek over het frame te krijgen. En , hoeps een windvlaag en alles ligt in duigen. Na twee en een half uur te kijken hoe hij aan het klungelen is ben ik maar gaan helpen. Een half uur later staat de tent. Het buizenframe is hier en daar verlengd met bamboestokken. Als je een poot optilt valt er aan de andere kant een stok uit. Dit is een tent uit 1960 denk ik. Maar de man is zeer dankbaar. Morgen ga ik weer een poging wagen om de beentjes weer in beweging te krijgen.

Zondag. 7 mei Hamburg Rustdag ooi ooi

Gistermiddag heb ik een fiets gehuurd voor anderhalve dag . Dan kan ik op de fiets naar Naumburg nog wat boodschappen doen. Vanmorgen ben ik ook naar Naumburg gefietst om daar wat rond te kijken. Naumburg telt zes kerken. Een van die kerken is de Dom St. Peter en St. Paul. De stadtkirche St. Een Wenzel is vanaf het marktplein goed te zien, er staan alleen n paar gebouwen voor. Hier wordt van mei tot oktober orgelconcerten gegeven van een half uur. Boven in de toren staat een akapelle koor te zingen, dit is heel mooi. Een stadsmuur met een uitkijktoren staat aan de rand van het oude Naumburg. Het tijdstip dat ik daar ben is het vrij rustig. Op de fiets terug ga ik over een geplaveide weg van granietkeitjes. Onderweg verlies ik de bel van de fiets, die heb Ik opgezocht en in mijn zak gedaan. Als je nou n zere kont wil krijgen moet je over zo,n weg gaan fietsen. Ik ben blij dat ik weer terug ben op de camping. De bel weer op de fiets gedaan en aan het eind van de middag de fiets weer terug gebracht. Nu heb ik een zere kont en blaren onder mijn voeten. Het kan wel weer zo.