Maandag 29 juni Kleinheubach. Erbach. Marbach/Stausee 34 km

Vandaag loop ik de bergen in richting Erbach. De weg is een enorme lange klim. Ongeveer zes kilometer omhoog naar bijna 550 meter. Er lijkt geen eind aan te komen. Dit komt nog een paar keer voor op dit traject. Langs deze weg ligt gedeeltelijk een fietspad en de rest loop over de hoofdweg. Halverwege loop ik langs een park met Engelse tuinen. Het hek is nog gesloten als ik er rond half negen langs loop. Intussen is de trui uit en de pijpen van de broek geritst. De temperatuur loopt op richting de dertig graden. In Erbach vraag ik waar de camping is. Die is begin dit jaar gesloten krijg ik te horen van een man die ik aanhield. Wat is je volgende etappe vraagt de man. Naar Feurth zeg ik. Dan kan je het beste naar Marbach/Stausee, dat is de richting. Dat is ongeveer zes kilometer. O zeg ik, dat is dan een uur lopen of zijn er nog bulten op dit pad. Nou zegt ie het is wel twee uur lopen. Maar dat is twaalf kilometer zeg ik. Nee hoor zover is het niet. Na tweeënhalf uur kom ik aan in Marbach/Stausee. Dit meer ligt nog een kilometer van de weg af. Ik kijk eerst even rond en zie niets waar ik me moet melden. Dan zet ik mijn tent maar neer vlak bij het water. Ik trek mijn zwembroek aan en ga een rondje zwemmen. Vanavond raak ik in gesprek met een jong stel uit Michelstadt. Zij vinden het geweldig wat ik doe. Rond negen uur komt er een man aan en zegt dat ik hier niet mag staan. Waar moet ik dan staan vraag ik. Daar boven achter de rood witte lint. Tot morgen zegt ie. Dus de boel maar verhuizen en daarna ben ik in mijn mandje gekropen. Wat een gedoe voor een paar uur, maar ja regel is regel.

Zondag 28 juni Freudenberg Kleinheubach 18 km

Het is bladstil en het water van rivier de Main stroomt bijna geruisloos voort. Wat een rust als ik hier loop. Alleen zijn het de ganzen die vreselijk veel herrie maken. Het gezang van andere vogels is het aanhoren meer dan waard. Wat is dat toch mooi in de stilte. Ik loop langs de rivier over het fietspad, een enkele hardloper en fietser kom ik tegen. Aan het begin van Miltenberg koop ik een paar broodjes . Dat kan hier op zondag, er zijn bakkerijen die open zijn tot twaalf uur. Dat vind ik heel handig. Bijna aan het eind van Miltenberg staat een slot in de bergen. Vanaf dat slot is een muur gebouwd naar beneden. Deze muur is een paar meter hoog en komt uit bij een mooie bovenburen die over rivier de Main gaat. Daarna loop ik door naar Kleinheubach. Hier sta ik op een camping met weinig voorzieningen. Mijn tent staat aan het water. Plezier bootjes, speedboten en rebooten varen heen en weer. Na dat de speedboten voorbij zijn klotst het water tegen de walkant. Vanuit mijn tent kijk ik naar een klooster die bovenop een berg staat.

Zaterdag 27 juni Bestenheid. Freudenberg 19 km

Gisteravond vielen er nog een paar spatten regen. Toen heb ik nog een briefje voor € 25.00 in de lucht gegooid, zodat het maar droog mag blijven. Het is droog als ik uit mijn mandje stap. Al na een half uur moet ik alles afdekken en het regenpak aan. Eerst begint het zachtjes te regenen, maar al snel regent het heel hard. Dat briefje van € 25.00 heeft niet geholpen, het was tekort zeker. Maar goed ik loop hier nou eenmaal, en ik moet verder. Ik loop langs de kronkelende rivier de Main waar een enkele vrachtboot vaart. Het is niet zo druk met de scheepvaart hier. Regen, regen en nog eens regen het gaat steeds harder . Ik loop op het fietspad tussen de rivier en de hoofdweg. Een auto rijdt loeihard door een plas op zijn rijbaan. Het water spat in een boog weg, en ik krijg de volle laag over me heen. En bedankt roep ik in mezelf. Want het zal de chauffeur een worst wezen waar dat water terecht komt. Soms lijkt het droog te worden, maar dat is een illusie. Na vier uur stevig doorstappen kom ik aan in Freudenberg. Ik zie een supermarkt en ga eerst wat voorraad aanvullen voor ik naar de camping ga die ik al was voorbij gelopen. Als ik het campingterrein op loop wordt het droog. De zon komt zelfs kijken. Met mijn schoenen vol water en drijfnatte kleren ga ik mijn tent opzetten. De tent staat en al het natte spul kan nu drogen in de zon. Van de eigenaar krijg ik een douche muntje en tweede munten voor gas om te koken. Met zoveel regen zie ik weinig onderweg, ook de vogels zijn met zulk weer erg stil. Na vijf uur is het prachtig weer geworden en zit ik lekker in de zon.

Vrijdag 26 juni Triefenstein/Main. Bestenheid 16 km

Als ik vertrek volg ik eerst een paar kilometer rivier de Main. Daarna ga ik via een brug naar de overkant waar ik de bergen in ga. Ik mag nu klimmen naar 650 meter over vijf kilometer. Mijn conditie is goed. Boven aangekomen ben ik drijfnat. Onderweg passeer ik nog een klooster dat boven op de berg staat. Dalen doe ik net zo snel als klimmen. Wel moet ik goed om mijn knieën denken, verend naar beneden lopen. Soms zou ik willen dat ik telescoop benen had. Dan kan ik ze links of rechts wat uitschuiven zodat ik waterpas blijf lopen. De wegen en paden liggen heel vaak schuin. Bij Kreuzwertheim ga ik via een brug weer naar de overkant van rivier de Main. Rivier de Main heeft een lengte van 155 kilometer staat hier op de camping te lezen. Nou weet ik niet of het de vaar lengte is of de hele lengte vanaf het ontspringen. Om half tien loop ik de camping in Bestenheid op. Vanmiddag ben ik lekker wezen zwemmen in het zwembad naast de camping. Dat is alweer een tijdje geleden dat ik heb gezwommen. Hier fris ik wel weer van op.

Donderdag 25 juni Zellingen. Marktheidenfeld. Trirfenstein 25 km

Ik vertrek lekker op tijd, alhoewel ik me heb verslapen. Dat komt vast door het treinverkeer wat hier langs dendert. Als zo'n trein langs komt met zo'n veertig tot zestig wagons geeft dat een oorverdovend lawaai, maar later val ik als een blok in slaap. Verslapen dus. Het is mooi weer, droog maar een beetje heiig. Ik loop vandaag naar Marktheidenfeld waar een camping is. Op deze route passeer ik een aantal kleine dorpjes. Helaas loop ik over een hoofdweg, daar is niet zo veel aan. Wel mag ik een paar heuvels beklimmen, en ga ik naar ongeveer vijfhonderd meter . Het valt mee, het gaat geleidelijk aan. Als ik in Marktheidenfeld aankom is er geen camping, die is tien kilometer terug. Als je een camping zoekt in een plaats moet je goed opletten. Want Kreis is de omgeving van de plaats, dus het kan zijn dat er in de plaats waar je zoekt helemaal geen camping is. Zoals ik al meerdere keren mis greep. Ik ben zes kilometer door gelopen naar Trirfenstein/Main. Morgen weer verder.

Woensdag 24 juni Kalte Quelle/ Wurtzburg. Zellingen 23 km

Gisteravond heeft het nog geregend. Maar als ik wakker word is mijn tent droog. Het is nog wel bewolkt maar niet meer zo koud. Als ik vertrek ligt iedereen nog te slapen. Als ik richting Wurtzburg loop moet ik eerst een paar kilometer over een industrieterrein, voor ik in de stad zelf ben. Door de stad volg ik rivier de Mainz, waar hier en daar een cruiseschip ligt aangemeerd. Een cruiseschip gaat door de sluis. Het past allemaal maar net. Aan weerszijden is nog vijfentwintig centimeter ruimte . Een klein stukje ga ik door de stad om een punt af te snijden. Daarna kom ik weer uit bij de rivier en richting Zell. Dit stadje ligt een paar meter hoger dan waar ik loop. Hardlopers en fietsers gaan me regelmatig voorbij of komen me tegemoet. In Erlabrunn ga ik toch maar even mijn voorraad aanvullen. Anders heb ik straks niets te eten. Voor de middag ben ik in Zellingen en staat mijn tent. Eerst een broodje eten en dan even slapen. Dat heb ik wel verdiend vind ik. Rond drie uur begint het warmer te worden en de lucht wordt weer helder. Om half vijf zit ik lekker te genieten in de zon bij vijfentwintig graden.

Dinsdag. 23 juni Ochsenfurt Kalmte quelle/Wurtzburg

Het heeft de hele middag en avond geregend. De hele middag heb ik in mijn tent gezeten. Om half negen ben ik maar in mijn slaapzak gekropen en gaan slapen. Vandaag heb ik een kort traject, veertien kilometer. Het is hier een beetje verwarrend met de rivieren. Ik loop langs de Mainz richting Würtzburg. Het fietspad ligt aan de Mainz. Een lange rechte weg. Konijnen huppelen voor me uit de struiken in. Het water van de rivier kabbelt voort , en ik ga stap voor stap vooruit. Het  is bladstil en gelukkig droog al dreigt het wel . Even voorbij Winterhausen stopt er een auto en er stapt een man  uit. Ik ben op m'n hoede. Deze man is erg geïnteresseerd in mijn Wheely, hij wil er alles over weten. Na uitleg over mijn kar wenst de man mij een mooie tocht en een gezonde thuiskomst. Rond tien uur ben ik op de camping. Vanmiddag ben ik met de bus naar Würtzburg gegaan. Even wat rond kijken en om vier uur weer terug. Er is hier een residentie, een van de meest belangrijke kastelen van Europa. Gebouwd tussen 1720 / 1744. En zo zijn er nog meer van dit soort bouwwerken. O a  de Dom St. Kilian, het Juliusspital dat is opgericht door prins-bisschop Julius Echter in 1576. Vesting Marienberg oorspronkelijk een schuilplaats uit de Hallstatt periode rond 1000 voor Christus.

Maandag. 22 juni Uffenheim Ochsenfurt 19 km

Vanaf 19 juni is het route 66. Om twee uur vannacht werd ik wakker van de regen. Het kwam met bakken uit de lucht. Even heb ik wakker gelegen en viel weer in slaap door het monotone geluid van de regen. Om vijf uur word ik weer wakker. Kleertjes aan wassen enz enz. Het is gelukkig droog waar ik wel op had gehoopt. De beentjes gaan om half zeven stap voor stap het eerste heuveltje beklimmen. Dat is altijd wel lekker gelijk een bult voor je neus. Dan ben ik direct al wat energie kwijt. Ik loop richting Gollhofen over het fietspad. Links en rechts staat tarwe, rogge haver of mais en een beetje suikerbiet. Dit land staat vol met gerst, hier kijk ik al weken naar. Een enkel veld heeft de combine al kaal geschoren. Zo'n zeven kilometer voor Ochsenfurt stopt een auto en er stapt een man uit. Of ik wat geld kan wisselen. Ik kijk in mijn portemonnee, en gelijk zit hij er ook in. Hé zeg ik en ik geef hem een tik op zijn vingers en ik draai me om. Hij zag een dubbeltje en griste die razendsnel uit mijn knip, en verdween. Twee stappen verder kijk ik in mijn knip en jawel hoor € 25.00 ook weg. Meer had ik ook niet bij me. Nog even kijken of ik mijn bankpasje nog heb, gelukkig die zit er nog in. Dat is wel balen, ik ben er toch wel alert op en toch overkomt het me. Als ik in Ochsenfurt aankom vraag ik bij een asperge en aardbeien stalletje waar de camping is. De vrouw legt uit hoe ik er kan komen. Gelijk vraagt ze waar ik vandaan kom. Uit Nederland zeg ik, ik loop van Praag naar huis en ik laat mijn route zien. Goeie God zegt ze, dat is toch niet waar.  Ze pakt een doos aardbeien in een plastic tas. Voor onderweg zegt ze. Zo zijn er toch ook nog goeie mensen.

Zondag 21 juni, Obernsen - Uffenheim 24 km

Het lijkt erop dat het vandaag redelijk mooi weer gaat worden. Ik loop om het meer naar de juiste richting van Illesheim. In Illesheim is een grote legerkazerne gevestigd. Het terrein is dan ook omhek en grote waarschuwingsborden zijn eraan bevestigd. Als ik na een uur lopen in de verte kijk, ziet het daar wit van het water. En als ik achter mij kijk probeert de zon mij in te halen.Maar ik loop net zo'n beetje in de drup. Even twijfel of ik het regenpak aan moet trekken. Maar dat hoeft gelukkig niet. Op deze route beklim ik maar een paar heuvels die 300 - 400 meter hoog zijn. Dat valt nog mee vandaag. Ik geniet van de leeuweriken, merels en andere zangvogels. Soms moet ik erom lachten hoe ze hun melodietje fluiten. Als ik nou muziek kon schrijven, kon ik al die geluiden opschrijven. Maar helaas, die gave heb ik niet. Er staat toch nog wel een stevige bries. Dat voel ik als ik bovenop zo'n heuvel ben. Maar dat mag de pret niet drukken. als ik bovenop de heuvel sta, dan heb ik een schitterend uitzicht. Ik kom aan op de camping die naast een zwembad ligt. Ik ga mijn tent opzetten. Staat hij net, breekt er een fiberstok. De tent maar weer uit elkaar gehaald en de stok maar vervangen. Ik heb gelukkig een aantal reservestokken bij me. Het vervangen van de stok kost wel wat tijd. Zo, de tent staat weer. En nu een broodje eten en een klein tukje doen. Daarna ben ik Uffenheim ingegaan. Ik loop door een stadspoort waar ook nog een stadsmuur aan vast zit. Een paar straten verder is nog een stadspoort. Verder staat er een kerk en meerdere monumentale panden. De camping is een kleine camping maar goed verzorgd.

Zaterdag 20 juni, snipperdag

Vandaag lekker uitgeslapen tot 7.00 uur. Rustig aan mijn ontbijt gegeten en daarna douchen want gisteren ben ik zo in mijn mandje gekropen. Ik was nogal moe van al die heuvels die ik op en af moest klimmen. de heuvels zijn niet hoog maar de hellingen zijn wel erg lang soms. Dat kost erg veel energie. Nog even wat broodjes halen in het dorp en daarna mijn kleren wassen. Op de terugweg staan twee mannen een wegwijzer in de grond te slaan voor een oldtimer tractor show. Je kont toch ook wel, zeiden ze.  Lekker bier drinken en vlees eten. Daarom zijn de mannetjes hier nogal stevig van postuur. Vannacht heb ik nog liggen naaien. In mijn zijden binnenzak zit een grote winkelhaak. Dus heb ik naald en draad ter hand genomen en het gat zo goed mogelijk proberen te dichten. Het is geen super naaiwerk maar het zit aan elkaar. Het weer is wat wisselvallig. Zo schijnt de zon en zo regent het. Mijn tent is net zo'n weerhuisje. Tentje open, tentje weer dicht. In de avond wordt het wat beter weer, maar ik vind het nog steeds koud.

Vrijdag 19 juni, Langenzenn - Wilhermsdorf - Obernzen. 28 km

Marian belde mij vanmorgen al vroeg om mij te feliciteren met mijn verjaardag. Ook krijg ik een paar SMS-jes met de felicitaties. Eerst wilde ik twee nachten blijven maar vanmorgen dacht ik acht of tien km verder is ook nog een camping. als daar vandaag heen ga, dan hoeft ik morgen niet zo'n eind te lopen. Dus de boel maar weer inpakken en gaan. Vanaf Eichensee ga ik via een veldweg richting Heinersdorf. Vervolgens volg ik de rivier de Senn naar Wilhermsdorf. Hier zou een camping moeten zijn. Na een aantal keren vragen kom ik uiteindelijk uit in Uterulsenbach. Hier staat een boertje zijn vensterbanken van mos te ontdoen. Hij wist niet van een camping. Het boertje houdt een tractor aan en legt uit waar ik naar toe wil. Dit Duitse dialect is bijna niet te volgen. De tractorchauffeur zegt: Ja da ist hier een nacktcamping. Maar met dit weer lijkt me dat wat koud, zei hij. Ja, zeg ik en met duim en wijsvinger geef ik aan hoe koud het is. Ik moet het maar niet doen zeg ik. Anders moet ik een touwtje aan Japie vast maken ander kan ik hem niet vinden. De mannen moesten erg lachen toen ik dat zei. Ze wijzen mij de weg richting Neuhoff aan de Senn en dan naar Obernsenn. Gelukkig is het vandaag droog gebleven maar er waait wel een stevige wind en het is slechts 13 graden.

Donderdag 18 juni Dechsendorf Langenzenn 25 km

Als ik mijn tent in pak is het nog droog. Na een half uur lopen begint het zacht te regenen. Nog een half uur later moet ik echt het regenpak aan want het gaat steeds harder regenen. De temperatuur daalt van ,25 graden naar 13 graden. Mijn vingers zien regelmatig wit van de kou. Maar een pelgrim laat zich niet kennen en loopt rustig door. Met de schoenen vol water bereik ik de stad Erlangen. Ik zie geen mens op straat, het lijkt wel een verlaten stad. Zo volg ik een paar kilometer rivier de Mainz, tot ik bij rivier de Zenn ben. Dan volg ik rivier de Zenn via Veitsbronn naar Langenzenn. Als ik in Langenzenn.aankom zie ik een steenfabriek van Koramic. Deze fabriek maakt bouwstenen en diverse soorten dakpannen. Zonder dat ik het wist sta ik voor het raadhuis. Hier vraag ik aan een dame die haar auto aan het parkeren is of zij weet hoe ik bij de Eichen See kan komen. Zij neemt me mee het raadhuis in , en haalt een kaart van de omgeving. Zij markeert de weg die ik moet lopen. Ongeveer twee kilometer zegt ze, maar tel er maar twee kilometer bij op. Dol enthousiast als ze is over mijn voettocht van Praag naar Winkel en iedereen moet het weten. Ik geef een visitekaartje aan haar zodat ze mij kan volgen. Daar is ze heel blij mee. Een man van de gemeente loopt nog een klein stukje mee om me nog even de juiste weg in te sturen. Om even over een arriveerde ik op de camping drijfnat. Maar alles heeft zijn charme, ik ga gewoon door, weer of geen weer.

Woensdag 17 juni Bamberg /Bug. Erlangen/Dechsendorf. ,51 km. 20 km per bus

Rond zes uur ben ik start klaar. Nog even de route in mijn telefoon zetten. Nou dat kan ik wel vergeten, geen internet bereik. Daar koop ik dan zo,n dure kaart voor van Hotspot. Ik heb er een half uur plezier van gehad i p v 24 uur. Dat dus nooit meer. Dan maar weer op de kaart af gaan wat ook heel goed gaat. Eerst loop ik richting Frensdorf. Dat is zo'n tien huizen dorp. Daarna passeer ik Hermsdorf. Ondertussen ben ik diverse kleine riviertjes overgestoken. Langs sommige riviertjes loop ik een paar kilometer. Dan hoor ik de bomen ruisen, de vogels fluiten en het water soms hard stromend en soms voort kabbelend. Dit tezamen geeft energie en rust. Ik loop hier toch echt in een paradijs. Ik loop door naar Hochstadt a de Aisch. Dan volg ik een paar kilometer de Aisch. Maar geen camping. Ik zie een bus staan waarop staat Erlangen. Even vragen aan de chauffeur of die weet waar de camping is. Hier is geen camping zegt de chauffeur. Stap maar in want in Dechsendorf is een camping en daar kom ik langs. Ik wil een kaartje kopen , die heb Ik niet vandaag gratis. Híj helpt me mijn kar de bus in. Híj zet me af midden in het bos, en vertelt hoe ik moet lopen. Ongeveer vier kilometer is het nog. Om twee uur ben ik op plaats van bestemming. Alleen tot drie uur moet ik wachten. Dan koop ik eerst maar een broodje en een kopje koffie.

Zondag 14 juni Neuhaus am Rennweg Sonnenberg. Coburg Lichtenfels. 28 km + 25 km bus en trein.

Ik start om half negen, zelf vind ik dat twee uur te laat, maar het ontbijt is niet eerder dan acht uur. Gelijk zit ik in de prijzen. Het is hier een skigebied. Er ligt een bult voor me van ongeveer 500 meter hoog. Deze bult gaat vrij steil omhoog. Dus de eerste zweetdruppels heb ik al snel te pakken. Als ik boven ben is mijn hemd drijfnat. Als ik in Lauscha ben , is het een en al glasblazerijen en glashandelaren. Maar ik zie geen zandwinning voor deze industrie. Via Steinach loop ik Sonnenberg waar een camping zou zijn. Maar ook hier is geen camping. Grommel de grommel, nu sta ik even achteruit te bidden. Ik ben met openbaar vervoer naar Lichtenfels gereisd. Het is niet sportief, maar nood breekt wetten. In Lichtenfels sta ik aan de Mainz. Hopelijk gaat de verdere reis beter. Lichtenfels ligt aan rivier de Mainz. Als ik het goed heb ontspringt deze rivier in de buurt bij Waltstein. Deze rivier zal ik vaker zien onderweg. Op deze camping is een jonge vrouw die in haar auto slaapt en 14 dagen heeft rondgetrokken. Dinsdag moet zij weer aan het werk. Zij is electrotechnisch ingenieur.

Dinsdag 16 juni Rattelsdorf Bamberg/Bug 25 km

Om half vijf gaat mijn biologische wekker. Snel het ochtendritueel, de boel inpakken en vertrekken maar weer. Toch heb ik wel lekker geslapen, maar wel waakzaam en de tenthamer naast me als wapen. Een man wijst me welke kant ik op moet lopen. Bounach is het eerste dorpje waar ik langs loop. Zo komen er nog heel wat van die tien huizen dorpjes. Rond elf uur ben ik in Bamberg. Ik loop naar het centrum ofwel de Altstadt. Hier staan prachtige historische gebouwen. O a de Dom van Bamberg. Maar ook in andere straatjes waar souvenirwinkels, snuisterijen, cafés en restaurants zijn staan hele mooie panden. Ik loop door een van die straten als ik aangesproken word door twee mannen die een biertje staan te drinken. "Wij zijn jou vanmorgen voorbij gefietst bij Bounach. Heb je dit donker bier wel eens geproefd, dat is heel lekker, hier proef maar. Inderdaad mhet is lekker bier, maar aan een slok heb ik genoeg, anders kom ik nooit op de camping. Dan krijg ik van die looien benen. Moeten jullie niet verder fietsen? vraag ik. Nee, wij nemen een halve dag vrij. Onze vrouwen zijn aan het werk voor ons bier. ha, ha, ha. Van de Mainz ga ik naar de rivier de Insel. Om even na twaalven ben ik in Bug op de camping. Pauze van 12 - 12.30 uur staat er te lezen. Dat valt nog mee.  Er komen nog meer Nederlanders, die zijn met een camper. Als de receptie open gaat wordt er door de aanwezigen gevraagd naar een supermarkt. Je kunt meerijden als je wilt, zegt de meneer van de camper. Dat heb ik gedaan. Mijn telefoon mocht ik bij deze mensen ook opladen. 's Avonds word ik voor de koffie uitgenodigd. Deze mensen komen uit Friesland. Tjeerd heet hij dacht ik. Hij is historicus en erg geinteresseerd in de eerste wereldoorlog.

Maandag 15 juni Lichtenfels. Rattelsdorf 24 km

Als ik mijn tent aan het inpakken ben, gaan een man en een vrouw smorgen om zes uur zwemmen in y Mainz. Verder dat lijkt me erg koud zo vroeg. Het is maar net wat je gewend bent. Vanaf Lichtenfels loop ik nu langs de Mainz. Het stromend water, het gezang van de vogels en het ruisen van de bomen, wat is dat een genot. Af en toe huppelen er wat konijnen in en uit de struiken. Bij Bad Staffelstein moet ik eigenlijk omlopen. Wegomleiding verboden voor fietsers. Ze zijn hier bezig met viaducten aan het bouwen en nieuwe spoorlijnen aanleggen. Ik heb de gok genomen om toch door te lopen en eigenlijk geen zin heb om vijf a zes kilometer om te lopen. Het lukte mij om over een pad te lopen waar ook bouwverkeer over heen gaat. Ik kom uit bij Ebensfeld. Net voorbij Ebensfeld stopt een auto. De man achter het stuur zegt, he kameraad waar gaan we naar toe. Naar Rattelsdorf zeg ik. O dat is nog twee uur lopen , heel veel succes, en hij gaat weer verder. Op de camping aangekomen is de receptie open van negen tot tien en van vijf tot zes. Daar sta ik dan om twee uur. Gelukkig komt er een man aan die zegt daarachterin rechts kun je wel staan. Ik loop daar naar toe en even schrik ik en keer weer om. Hier staan allemaal woonwagen bewoners. Toch heb ik me bedacht en heb ik mijn tent neergezet. Om vijf uur meld ik me bij de receptie. Een vrouw die nogal slist staat me te woord. De meechste menchen keren weer om. Dat u het aandurft fchint ik knap. Ik moest me even omdraaien om niet in de lach te schieten.

Zaterdag 13 juni. Orlameunde Saalfeld Neuhaus am Rennweg 30 km + 25 km met bus.

Het is prachtig weer , nog niet te warm maar wel in de korte broek lopen. Bij Orlameunde komt rivier Orla uit in rivier de Saale. De Orla ontspringt tussen Neustadt a de Orla en Triptis. Dit is een klein smal riviertje, maar Het water kan Ik best horen als ik op de weg loop.   e is aan mijn rechterkant. Het water kabbelt rustig voort. Soms is water helemaal vlak maar bij een kronkel in de rivier zie ik dat er een aardige stroming is. Ik loop richting Rudolstadt, waar ik een paar keer de rivier oversteek. Ik verbaas me er over dat de route bijna altijd over kilometers lange industriegebieden gaat. Daar is nou net niks aan. Als ik uiteindelijk in Saalfeld aankom ga ik eerst wat boodschappen doen. Soms vergeet ik dat het weekend is en dan zijn de winkels dicht. Daarna ga ik op zoek naar de camping. Als ik daar aankom en voor de poort sta, hangt er een A4tje waarop staat dat de camping is gesloten. Sinds acht juni is de poort dicht en verzegeld. Ik vraag aan een man of er nog een camping is. Niet hier , dan moet u tien kilometer terug, zegt de man. Ik ben met de bus naar Neuhaus am Rennweg gereisd. Als ik daar aankom is er geen camping, en het jeugdherberg zit vol. Gerommel de grommel. De beheerder van het jeugdherberg heeft zo,n vijftien adressen gebeld, allemaal vol. Uiteindelijk een hotel die nog een kamer over heeft. Intussen is het 's avonds half zeven, maar ik heb onderdak.

Vrijdag 12 juni Jena Orlameunde 24 km

Regen om half vier, als het straks maar droog is voor dat ik ga inpakken. Gelukkig , mijn gebeden zijn verhoord het is droog. Inpakken en gaan . De camping die ik verlaat is een leuke eenvoudige camping. De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Het ziet er allemaal keurig uit. Dat heb ik tussen Maagdenburg en Jena wel eens anders gezien, met minder schone toiletten en douches . Tussen Praag en Berlijn ziet het er allemaal zéér schoon uit. Niet met buitenschoenen in de douche gelegenheid, maar badslippers aan. Daar durf je ook niets op de grond te laten liggen. Je kan er bijna van de grond eten. Er zijn camping eigenaren die daar eigenlijk op excursie moeten gaan. Maar goed, ik loop de route langs de Saale. Geen last  van al dat razende verkeer. Zo loop ik naast de rivier en zo loop ik twintig meter hoger en kijk ik hoe het kalme water voort beweegt. De temperatuur loopt al aardig op. Bij Rothenstein ga ik wat nuttigen en mijn broek inkorten. Vlak voor Kahla komt een vrouw mij achterop aan fietsten. U loopt zeker een hele lange wandeling zegt de vrouw. Ja zeg ik, ik ben nog niet thuis. Ik laat zien hoe mijn route loopt. Als ik wat voor u kan doen zegt u het maar, nou dat heeft ze wel tien keer gezegd. Ze rebbelt en kwebbelt maar door. Dan wijst ze mij het fietspad nog richting Orlameunde. Dat is nog zeven kilometer zegt ze. Ik sta alleen op het veld van een boothaus, dat ook als camping dient voor fietsers wandelaars en kanoën. Dit veld is naast een voetbalveld , waar vanavond een voetbalwedstrijd is met veteranen. Het gaat allemaal niet zo snel.

Donderdag 11 juni Jena Rustdag

Alhoewel ik vroeg wakker ben, ben ik nog maar bilijven liggen tot zeven uur. Even  het ochtend ritueel, en eten met een beker thee. Nu eerst maar even kijken hoe het met mijn poezelige voetjes is gesteld. Schoon maken met alcohol en prikken. Dan de rommel er uit persen, en weer met alcohol schoongemaakt. Zo blijf ik n paar uur met blote voeten in mijn sandalen rond lopen. Ik ga eerst mijn kleren wassen voor ik naar de stad ga. Dan is dat droog als ik terug kom. Rond de middag stap ik op de tram naar de stad. In het centrum staan een paar grote winkel centra. Op bijna elke hoek van de straat verkopen ze braadworst, asperges en aardbeien. Verder is er in deze stad niet veel te beleven. Als ik bij de schoenmaker kom zijn mijn schoenen nog niet klaar. Nog tien minuten zegt de man. Een uur later , nog niet klaar. Na een half uur kom ik er weer, maar hij is bezig. Rond drie uur stap ik weer op de tram richting camping, met mijn schoenen. Bij de tent kijk ik hoe het met mijn voeten is. Mijn rechter voet gaat goed, mijn linker voet gaat iets minder. Straks weer schoonmaken en alvast intapen, dan kan ik morgenochtend zo aan de hobbel.

Dinsdag. 9 juni. Naumburg Dobritschen 25 km

De maatjes 43 links en rechts hebben er al weer zin in om mij naar de volgende plaats te brengen. Ik hoop maar dat het goed gaat. De voetjes heb ik getaped dus gaan maar weer. Stroomopwaarts loop ik langs rivier de Saale. Ik ben nog maar een half uur op pad ,zie ik een vos het bos in gaan. Het ziet er nogal mottig uit. Schichtig om zich heen kijkend verdwijnt hij. In deze streek is de hoofdzaak van landbouw nog steeds tarwe en koolzaad. Toch zie ik hier ook wel dat de wijnbouw vormen aanneemt. Het vlakke land wordt steeds heuvelachtiger tot een hoogte van 385 meter. Maar langs de rivier  is het nog een vlakke weg tot nog toe. Zo langzamerhand worden mijn broeken pipo broeken. Het is meer broek dan kont. Als ik bij Saaleck over een brug loop staan er halverwege een grote groep hangouderen met fiets. Zij staan foto's te maken van een burcht die daar bovenop een berg staat. Zal ik een foto maken met je camera met deze mooie achtergrond zegt een van de dames. Dat is goed zeg ik. Zij willen alles weten wat mijn reisdoel is. De weehly vinden ze helemaal een goeie uitvinding. Ze wensen mij een goeie tocht en de hele groep vertrekt naar Naumburg. Ik blijf langs rivier de Saale lopen naar Camburg . Maar de camping is in Dobritschen ,drie kilometer verderop. Nog even doorzetten

Woensdag 10 juni. Fonetische. Je na. 19 km

Nog steeds loop ik stroomopwaarts langs de Saale, en dat duurt nog wel een paar dagen. Op deze route kom ik al flinke bulten tegen waar ik over heen moet. n Vos springt voor mij uit het tarwe veld de weg op, en rent weg. Deze rivier kronkelt door dit mooie landschap. Het pad dat ik loop gaat gelukkig niet met de rivier mee, die gaat gewoon recht door. Als ik mijn kar aan de kant zet om een broodje te eten, komt er een fietser aan, en zegt de man smaakt het broodje. Ja lekker een broodje kaas. Rond tien uur gaat de temperatuur aardig omhoog naar denk ik twintig graden. Het pad is zo aangeled dat ik door geen enkel dorpje ga. Dat is soms wel lastig , want ik kan dan ook geen brood kopen. Voor de middag ben ik op de camping. Als ik er niet ben zoekt u maar een plaats. De receptie gaat om 16.00 uur open. De eigenaar is aan het gras maaien. Hij komt op me af en zegt aan die kant rijden geen auto's. Dus zet ik daar mijn tent maar neer. Vanmiddag ben ik met de tram naar de stad gegaan, op zoek naar een schoenmaker. Mijn schoenen moeten voorzien worden van nieuwe hakken. In een winkelcentrum zit een Mister Minnet. Morgen kan ik mijn schoenen weer ophalen. Om 16.00 uur meld ik me bij de receptie en betaal voor twee nachten. Dat is alweer een snipperdag, zo hou ik er niet veel over. Ik weet niet of mijn baas dat wel goed vind. Maar ja, met nieuwe hakken kan ik weer 1000 km voort. Ik denk dat ik dan wel thuis ben.

Maandag 8 mei Rustdag. Naumburg

Vandaag mijn tweede rustdag. Eigenlijk vind ik daar niks aan, alhoewel het al beter gaat. Ik heb mijn tent helemaal leeg gehaald en even schoongemaakt. Ook de tas van mijn weehly en de weehly zelf maar weer poetsen. De wielen gesmeerd en wat kleren gewassen. Het weer is niet zo mooi , dat zeker tien graden bij zaterdag. Rond half twaalf probeert een man aan de andere kant van het meer zijn tent neer te zetten. Hij is aan het puzzelen  met zijn buizenframe . Een uur later staat er nog niets het frame valt steeds om. Na diverse pogingen probeert hij het doek over het frame te krijgen. En , hoeps een windvlaag en alles ligt in duigen. Na twee en een half uur te kijken hoe hij aan het klungelen is ben ik maar gaan helpen. Een half uur later staat de tent. Het buizenframe is hier en daar verlengd met bamboestokken. Als je een poot optilt valt er aan de andere kant een stok uit. Dit is een tent uit 1960 denk ik. Maar de man is zeer dankbaar. Morgen ga ik weer een poging wagen om de beentjes weer in beweging te krijgen.

Zondag. 7 mei Hamburg Rustdag ooi ooi

Gistermiddag heb ik een fiets gehuurd voor anderhalve dag . Dan kan ik op de fiets naar Naumburg nog wat boodschappen doen. Vanmorgen ben ik ook naar Naumburg gefietst om daar wat rond te kijken. Naumburg telt zes kerken. Een van die kerken is de Dom St. Peter en St. Paul. De stadtkirche St. Een Wenzel is vanaf het marktplein goed te zien, er staan alleen n paar gebouwen voor. Hier wordt van mei tot oktober orgelconcerten gegeven van een half uur. Boven in de toren staat een akapelle koor te zingen, dit is heel mooi. Een stadsmuur met een uitkijktoren staat aan de rand van het oude Naumburg. Het tijdstip dat ik daar ben is het vrij rustig. Op de fiets terug ga ik over een geplaveide weg van granietkeitjes. Onderweg verlies ik de bel van de fiets, die heb Ik opgezocht en in mijn zak gedaan. Als je nou n zere kont wil krijgen moet je over zo,n weg gaan fietsen. Ik ben blij dat ik weer terug ben op de camping. De bel weer op de fiets gedaan en aan het eind van de middag de fiets weer terug gebracht. Nu heb ik een zere kont en blaren onder mijn voeten. Het kan wel weer zo.

Zaterdag 6 juni, Lünstadt - Naumburg, 17 km

Vanmorgen heb ik eerst de voetjes verzorgd. Eerst kijken of ik gisteren de blaren goed heb doorgeprikt en leeggedrukt. Dan zo goed mogelijk tapen. Het lijkt allemaal goed te gaan. Als ik 1 km op weg ben word ik staande gehouden door een ouder echtpaar in een auto. Waar gaat u naar toe? vragen ze. Vandaag wil ik naar Naumburg, zeg ik. De mensen leggen uit hoe ik het beste kan lopen. Een half uur later stopt een auto naast me. Het raampje gaat open en er komt uit de auto "dass ist richtig" het zijn dezelfde mensen die me de weg hebben uitgelegd. Zoiets verwacht je toch niet?  Bij Luftschiff aan het einde van een veldweg kort ik mijn broek in. Dan wil ik mijn weg weer vervolgen. Er komt een auto achteruit rijden. De chauffeur toetert en steekt zijn hand op ten teken dat ik even moet wachten. Een man stapt uit de auto en komt met camera en microfoon op mij af. Hij vraag of hij een foto mag maken en of ik wat in de microfoon wil zeggen. Wie ik ben, waar ik naar toe ga, waar ik vandaan kom enz. Ik was een beetje overdonderd maar heb gedaan wat de man mij gevraagd heeft. Deze man heeft een kleine regionale televisiezender, maar hij zet de beelden ook op YouTube. Ook zoiets verwacht je niet :-) Om half elf arriveer ik op de camping 3 km voor Naumburg.  Hier blijf ik 3 nachten, dan kunnen mijn poezelige voetjes weer herstellen. Vanmiddag heb  ik nog geprobeerd om mijn schoenen te laten repareren. Ze zijn aan nieuwe hakken toe. Dat lukte niet, want dat duurt een week.

Vrijdag 5 juni, Markranstadt - Lützen - Weissenfels - Braunsbedra, 32 km plus 10 km met de bus

Vanmorgen om 7 uur zou ik de sleutel inleveren en mijn 20 EURO borg terugontvangen, maar dat wordt half 8. Ze zijn hier niet zo behulpzaam. Ook als ik onderweg wat probeer te vragen lopen of rijden de mensen gewoon door alsof je niet bestaat. De 1e 10 km naar Lützen gaat goed. Maar als ik bij Röcken aankom en even 10 minuten rust neem om wat te drinken, gaat het minder. Eerst op gang komen maar dat duurt even. Bij Grossgören stap ik in de bus naar Weissenfels. In deze plaats vraag ik bij de tourist info waar de dichtstbijzijnde camping is. Dat is 10 km terug in Granschütz. Ook in Lunstädt aan de Hassesee is een camping. Dat is 9 km omhoog maar dichterbij Naumburg. Dus op naar Lunstädt. Lopen over veldwegen scheelt een paar kilometer. Toen ik in Lundstädt aankwam dacht ik dat het een zwembad was. Maar nee, er is een mooie, goed verzorgde camping bij.
Na het tent opzetten maar weer blaren prikken want het lopen ging al moeizamer. Morgen wil ik naar Naumburg. Die etappe is niet zo lang.

Donderdag 4 juni, Ermlitz - Markranstadt - Leipzig 17 km

Rustig aan vandaag, de etappe is niet zo lang. Het is al aardig warm als ik rond 8 uur vertrek. Ik maak geen korte broek omdat ik door nogal lang gras loop. Ik heb geen trek in een teken beet. Midden in het land word ik staande gehouden door een man met een hond. Hij moest lachen om mijn kar. Wanneer word je beslagen? vraag hij. Nou zeg ik, volgende week. We babbelen nog wat en hij wijst mij de weg. Hier loop ik langs de rivier de Elster op een grindpad. Ik glijd met regelmaat een stukje vooruit, als de weg een beetje afloopt. Dit pad is 5 km lang. Mijn voeten beginnen gevoelig te worden. Nog 7 km moet ik, maar het tempo is ver te zoeken. Eerst de tas maar weer eens vullen met voedsel. Je weet nooit of je nog een winkel tegenkomt hierna. Op de camping zet ik mijn tent op. Nu mijn schoenen uit. Bingo! De hoofdprijs. Op elke voet een blaar onder de bal van mijn voeten.
Dat wordt prikken maar eerst even schoonmaken met alcohol. Nu weer tapen en hopen dat het tempo morgen weer goed is.

Woensdag 3 juni, Halle (Saale) - Ermlitz, 23 km

Al vroeg loop ik in mijn hemd en korte broek. Dat is alweer een paar weken geleden, dat dit kon. Ik loop ongeveer 1,5 uur door de stad voordat ik eruit ben. Stoplicht na stoplicht, het schiet niet op. Daarna loop ik op een fietspad op weg naar Ermlitz. Deze lange rechte weg is bijna 15 km lang. Dat is wel erg doods. Een enkele fietser komt me tegemoet. Veel vrachtwagen chauffeurs toeteren en steken hun hand op. Dat is wel leuk, dat enthousiasme. Dan kom ik aan in een heel klein dorpje en ik vraag waar de camping is. U moet dat landweggetje hebben aan de overkant en dan immer geradeaus. Jawel, dat weggetje was toch nog wel 4 km. Ik meld me bij de receptie, wat een caravan met voortent is. Er zit een vrouw die een factuur maakt. Zij wijst mij een plaats aan. We lopen terug naar de receptie en kijken vreemd op want daar liggen zomaar opeens twee kleine wasbeertjes te slapen. Direct maak ik een paar foto's. De hele middag en avond hebben ze daar een beetje rondgescharreld. De eigenaar had dit nog nooit eerder gezien.

Dinsdag 2 juni, Halle (Saale) rustdag

Het is droog en er staat aardig wat wind. Eerst mijn schoenen maar in de zon en op de wind zetten, dan kunnen die drogen. De begeleider van de jeugd komt aan met een paar zakken met broodjes, legt ze op een bank en doet een rondje langs de tenten om de jeugd te roepen voor het ontbijt. Hier en daar gaat er een tent open. Slaperig komen ze uit hun tenten. De man heeft ze aardig in het gareel. Zonder een verkeerd woord worden de tenten, na het ontbijt opgeruimd en op de fietsen gepakt. Daar gaan ze. Om negen uur ga ik lopend naar het centrum van Halle. Eerst even naar de tourist info. Ik heb een stadsplan gehaald en gevraagd of ze een route wilde uitprinten naar de volgende plaats. Dat is geen probleem. Ik ga toch nog eerst even naar een Vodafone winkel, kijken of zij mij kunnen helpen de telefoonverbinding weer te herstellen. En jawel, hij had het zo voor elkaar. Gelukkig ik kan weer bellen. Daarna ga ik op zoek naar een wijnhandelaar. Deze man heb ik twee jaar geleden in Tsjechië ontmoet, waar hij samen met zijn kleizoon was. Hans-Jürgen Pietsch heet hij. Met groot enthousiasme wordt ik onthaald. Ik mag kiezen: wijn of koffie. Nou, doe mij maar koffie, zeg ik. De man vertelt honderd uit over waar zij de wijnen inkopen. Ook over de plaats Halle vertelt hij veel. Hij is erg trots op deze plaats. Hij neemt mij mee naar buiten om te laten zien hoe hoog het water in 2013 heeft gestaan, tijdens de grote overstroming. Hij vertelt dat de parkeergarage achter hun pand vol stond met water en dat de auto's die erin stonden rijp waren voor de sloop. Het water stond 1,40 m boven het wegdek. Hun pand bleef droog, het water stond tot aan de drempel. In deze rivier zwemmen 50 soorten vissen, vertelt hij. Vroeger was de ene kant van de straat van de Pruisen en de overkant kant van de Saksen. Deze man kan hier uren over vertellen. Dan komt Hans met een fles rode wijn aan. Die is voor mij. Deze wijn komt uit Spanje uit het Navarra gebied. Dit is ook het gebied waar de Camino naar Santiago de Compostela doorheen loopt. Daar ben ik ook doorheen gelopen. Het is een lekkere volle rode wijn. Ik heb er vanavond bij het eten heerlijk van genoten. Dan neem ik afscheid en loop nog wat rond door de stad. Hier is het geboortehuis van GF Händel, wat tegenwoordig een museum is. Het verwondert mij niet dat Händel "Die Wassermuzik" heeft geschreven. Hier is een waterval en met het geluid van de vogels erbij moet je haast wel mooie muziek schrijven. Ook Händel zijn vader was wijnhandelaar kwam mij ter ore. Als ik op het marktplein sta, zie ik een grote toren. Dit is een klokkentoren in spät gotische stijl gebouwd, tussen 1418 en 1506. Daar recht tegenover staat de Sint Mariën kerk, gebouwd tussen 1530 en 1554. Midden op het plein staat een bronzen beeld van Händel. 1859. Er is nog zoveel te zien in deze stad. Het is de moeite waard om deze stad te bezoeken. Rond half vier neem ik de tram richting camping. Ondertussen is het hier aardig op temperatuur.

Maandag 1 juni, Kloschwitz - Halle (Saale) 25 km

Het is warm en benauwd. Ik kan de regen bijna pakken. De eigenaar heeft broodjes voor mij gebakken, die om 7.00 uur kan afhalen. Normaal kan dat pas om half negen. Na een half uur lopen moet ik als de wiedeweerga alles afdekken en het regenpak aantrekken. De regen komt met bakken uit de lucht. Niks aan. Alles is gelijk zo somber. Na een uur wordt het minder met de regen, maar het blijft een hele fijne regen samen met een harde wind. In Halle kom ik aan, nu de camping nog. Ojee, ik ben even te ver doorgelopen. Ik heb aan iemand de weg gevraagd, die me langs de Saale stuurt."Je komt wel een berg tegen dan moet je veel trappen op -en af". Dat is geen probleem zeg ik. En inderdaad 40 treden omhoog en ook weer naar beneden. Er ligt ook wel eens een kei in de weg, waar ik overheen moet. Dat lukt allemaal goed. Dan kom ik bij de camping. Eerst melden bij het zwembad, 500 meter verder. Daarna de tent opzetten en het regent nog steeds, dus alles wordt nat, ook in de tent. Mijn schoenen zijn doorweekt en zullen met dit weer ook niet drogen. Een paar uur later komen er 14 kinderen met een begeleider op de camping. Ook die moeten hun tent in de regen opzetten, maar ze blijven enthousiast. Rond 8 uur begint het droog te worden. Morgen is het hopelijk beter weer.