Donderdag 16 juli Echtenacherbrûck. Vianden

Iedereen slaapt nog als ik mijn tent opbreken. Ik vertrek in Westelijke richting. Direct na de brug mag ik over een klein weggetje geplaveid met keien. Dit pad gaat nogal steil omhoog. Na 100 meter gaat het pad over in los grind. Dat is dus grindglijden, een stap vooruit en een halve stap achteruit. Na drie kilometer loop ik het bos in. Daar is het grote keien stappen en boomstronkstruikelen. Het is zwaar en met regelmaat moet ik even een paar tellen rusten. Wat water drinken en weer verder klauteren. Als ik er twee kilometer op heb zitten kijk ik naar een aantal rotsen die zo mooi zijn uitgesleten door wind en water. Ik waan me bijna in de prehistorie, wat een paradijs. Het is heel stil in het bos. Drie mensen ben ik tegen gekomen op deze zeven kilometer. Bij Biesdorf kom ik weer uit het bos en loop ik langs graanvelden richting Körperich. Vanaf Körperich loop ik richting Rothenstein a de Our. Halverwege word ik aangesproken door een man die zijn hoge gras aan het maaien is. Of ik koffie of iets anders wil drinken.  Een frisdrank heb ik gekozen. Hij roept zijn vrouw en vraagt of die wat wil inschenken. Hij woont al vijftien jaar in Duitsland, maar zit nu in de ziektewet omdat hij een ongeluk heeft gehad op zijn werk. Zij wijzen mij een andere weg en loop ik langs de rivier de Our. Dit water is glashelder, ik kan de vissen zien zwemmen.