Maandag. 22 juni Uffenheim Ochsenfurt 19 km

Vanaf 19 juni is het route 66. Om twee uur vannacht werd ik wakker van de regen. Het kwam met bakken uit de lucht. Even heb ik wakker gelegen en viel weer in slaap door het monotone geluid van de regen. Om vijf uur word ik weer wakker. Kleertjes aan wassen enz enz. Het is gelukkig droog waar ik wel op had gehoopt. De beentjes gaan om half zeven stap voor stap het eerste heuveltje beklimmen. Dat is altijd wel lekker gelijk een bult voor je neus. Dan ben ik direct al wat energie kwijt. Ik loop richting Gollhofen over het fietspad. Links en rechts staat tarwe, rogge haver of mais en een beetje suikerbiet. Dit land staat vol met gerst, hier kijk ik al weken naar. Een enkel veld heeft de combine al kaal geschoren. Zo'n zeven kilometer voor Ochsenfurt stopt een auto en er stapt een man uit. Of ik wat geld kan wisselen. Ik kijk in mijn portemonnee, en gelijk zit hij er ook in. Hé zeg ik en ik geef hem een tik op zijn vingers en ik draai me om. Hij zag een dubbeltje en griste die razendsnel uit mijn knip, en verdween. Twee stappen verder kijk ik in mijn knip en jawel hoor € 25.00 ook weg. Meer had ik ook niet bij me. Nog even kijken of ik mijn bankpasje nog heb, gelukkig die zit er nog in. Dat is wel balen, ik ben er toch wel alert op en toch overkomt het me. Als ik in Ochsenfurt aankom vraag ik bij een asperge en aardbeien stalletje waar de camping is. De vrouw legt uit hoe ik er kan komen. Gelijk vraagt ze waar ik vandaan kom. Uit Nederland zeg ik, ik loop van Praag naar huis en ik laat mijn route zien. Goeie God zegt ze, dat is toch niet waar.  Ze pakt een doos aardbeien in een plastic tas. Voor onderweg zegt ze. Zo zijn er toch ook nog goeie mensen.