Zondag 19 juli. Heinerscheid Sankt Vith. Wiesenbach. 23 km.

Om vijf uur begint het te onweren en vreselijk hard te regenen. Ik luister naar de grote druppels die op mijn tent kletteren, even dacht ik dat ze door het doek zouden gaan. Rond half zeven wordt het droog en ga ik mijn tent inpakken. Kwart over zeven vertrek ik. Ik heb nog even gewacht op de buurjongen. Hij wilde zo graag mijn kar zien, maar hij slaapt nog denk ik. In Wieswarnpach heb ik wat boodschappen gedaan. Langs weilanden en graanvelden en door het bos loop ik richting Oudler. Boven de gekortwiekte zie weer een paar valken sierlijk zweven op zoek naar prooi. Hoog in de lucht blijven ze stil hangen, en opeens duiken ze naar beneden. Een prachtig schouwspel is dat. Ik volg een onverhard pad door het bos richting Sankt Vith. ń Paar kilometer voor Sankt Vith is de camping Wiesenbach. Dit is een kleine camping met veel vaste plaatsen. Vanmiddag vraag ik aan mijn Belgische overburen of ik mijn tent mag opladen. Met alle plezier zeggen ze. Waar komt ge vandaan. Ik leg uit dat ik van Praag naar Winkel loop. Nou zegt een man , ik heb hier heel wat vreemde mensen gezien, maar gij verdient de gele trui. Ik krijg een kop koffie en even later word ik uitgenodigd om mee te eten. Met twaalf personen zitten wij aan tafel. We eten stoofpotje met patat, salades en nog meer. Deze mensen zijn collega's en ex colega,s die regelmatig heel gezellig bij elkaar zitten. Ik vind het heel gezellig. Er wordt me verteld dat ik het woord poepen niet moet gebruiken. Het is nogal een gênant woord, een andere betekenis dan bij ons. Rond half tien bedankt ik deze mensen voor hun gastvrijheid en kruip ik in mijn mandje.